26.02 tot 11.03.2012 – PANAJACHEL–ANTIGUA & ESCUIPULAS (Guatemala)

Week van 25.02 tot 03.03.2012

Panajachel is een zalig stadje en de verleiding om er te blijven rondhangen is groot.  Elke dag weer stellen we ons vertrek een daagje uit.  Uiteindelijk blijven wij nog de ganse week.  Het is een weekje van zalig nietsdoen, gaan eten en internetten in het stadje, de camper een grondige beurt geven en we maken nog enkele uitstapjes.

 

We nemen een tuktuk die ons naar de Mirador de San Jorge brengt.  Spijtig is er veel nevel over het meer en het is niet gemakkelijk om mooie foto’s te maken.  Op de parking van de mirador worden we direkt aangeklampt door een paar jongetjes die ons van alle souvenirs willen verkopen.Fred gaat nog mee een grot bezoeken en we stoppen aan de

 

mooie waterval die we vanop de camping zien.

 

 

 

 

De zondag nemen we de “chickenbus” naar Solola.

Het “Parque Central” wordt gedomineerd door een mooie

 

 

 

klokkentoren en zoals

 

 

gewoonlijk heerst er een drukte van belang wegens de plaatselijke markt.  Overal op het plein en in de naburige straatjes staan kraampjes waar van alles verkocht

 

 

 

 

 

 

wordt door in traditionele klederdracht getooide verkopers.

 

Week van 04.03 tot 11.03.2012 

Het is onze laatste dag in Panajachel.  Daar we teveel gewicht in onze camper hebben, hebben we onze inboedel eens grondig gecheckt en van een paar zaken afscheid genomen.  We brengen  dit naar de plaatselijke kerk in de hoop dat ze het kunnen gebruiken.  De pastoor is heel dankbaar en zegt dat ze spulletjes willen verkopen en het geld besteden aan de verbetering van de geluidsinstallatie in de kerk.  Daar het toch zondag is lopen we nog even over de markt om groenten en fruit te kopen. 

 

 

 

 

We gaan lekker eten en drinken nog een koffie met tiramisu in het Internetcafe.  De bazin kent ons reeds goed en wenst ons een goede reis en veel geluk.

Via een mooie bergweg met prachtige zichten op het meer en de vulkanen rijden we richting Chimaltenango.

 

 

 

 

 

 

Op de weg van Patsun naar Patzicia is de weg over de rivier ingestort.  Er rest ons dus niets anders dan door het water te rijden.  We stappen uit en wachten tot er enkele auto’s door de rivier zijn gereden  om de toestand in te schatten.  We nemen en flinke aanloop en geraken zonder problemen aan de overkant.

Wanneer we in Chimaltenango onze propaantank vullen, ontmoeten we twee Duits/Zwitserse dames die ons zeggen dat ze zonder problemen een week met de camper bij Policia Turistica gestaan.  Dus we besluiten toch maar terug naar Antigua te rijden.  Ditmaal hebben we meer geluk en mogen er inderdaad overnachten, er staan zelfs nog twee andere campers en enkele tentjes.  Ik weet nog altijd niet waarom ons de vorige keer gezegd werd dat het niet meer toegelaten was.  Politievrouw met verkeerd been uit bed gestapt ?

Antigua is de oude hoofdstad van Guatemala en staat sedert 1979 op de werelderfgoedlijst van de Unesco.  Daar de stad herhaalde malen door aardbevingen werd verwoest, werd Guatemala City aangeduid als de nieuwe hoofdstad van Guatemala.  Ooit was Antigua de zetel van het koloniaal bestuur van Midden Amerika en het centrum van religieuze macht, handel en vooral rijkdom.De grote instellingen concurreerden met de overheid om de mooiste gebouwen neer te zetten.  Antigua is mooi gelegen aan de voet van drie vulkanen, omringd door een vruchtbaar groen berglandschap en heeft een aangenaam klimaat.

Het oud centrum van Antigua is eigenlijk niet groot en we kunnen alles te voet bezichtigen.  We komen voorbij de ruines van verschillende kloosters en kerken die tijdens de aardbevingen in de vorige eeuwen werden verwoest en sindsdien in puin liggen.  Voor een bezoekje aan deze ruines vraagt men voor buitenlanders 40 Quetzal (4 euros) per persoon en voor de Guatamalteken 10 Quetzal (1 euro). Het blijft goedkoop maar dit is toch wel een groot verschil.  We nemen een koffiepauze bij Fernando’s waar ze de beste koffie en chocolade van Antigua serveren. 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende halte is Iglesia La Merced. De mosterdkleurige en wit geschilderde gevel van de Nuestra Seniora de la Merced is een van de rijkst versierde van de hele stad.  Het koloniale fontein op het plein is de moete waard wegens zijn goed onderhouden

beeldhouwwerken.  Het klooster ligt in puin, maar in de mooie tuin op de patio staat een monumentaal fontein – Fuente de Pescados

 

- met vier bekkens, waarin destijds door de paters vis werd gekweekt. 

 

 

In de volgende straat komen we aan het embleem van Antigua – de boog van het Santa Catalina klooster.  Op bijna elk kaartje en toeristische folder van Antigua staat deze boog met op de achtergrond de Volcan de Agua, die hier in de wolken zit.  Het is het enige wat nog overblijft van het Convento de Santa Catalina.  We wandelen nog verder door het stadje met zijn kleurrijke huizen,

 

 

 

 

 

 

vele souvenirshops

 

 

en voorbij talrijke ruines van kloosters en kerken, waarvan alleen de gevels nog overeind staan of terug opgebouwd werden.

In de koelte van de patio van een gezellig restaurant eten we scampies in een lekkere saus, en we krijgen een soort Gazpacho als voorgerecht en een echte truffel bij de koffie door het huis aangeboden. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Via een wirrewar van straatjes komen we aan het Parque Central.  Het is reeds tegen vijf uur en er heerst een gezellige drukte op het plein.  Op het plein staat een fontein met zeemeerminnen – Fuente de la Sirenas 

en prachtige Jacarantas met purperen bloemen en andere kleurige bomen en planten vormen een kleurrijk geheel.  Op het plein staan verschillende openbare gebouwen en de kathedraal.  Maar we willen dit alles morgen bezoeken, want het is heel de dag bewolkt en ‘s avonds wordt het “frisjes”.

Hoewel wanneer we de volgende dag opstaan het weer er grijs en regenachtig uitziet, gaan we toch verder met onze wandeling door de stad.  Eerst bezoeken we de Cathedral San Jose,

 

 

 

 

 

 

maar het indrukwekkendst zijn de ruines van de oude kerk en het klooster

Ze geven een zeer goed beeld van de grootsheid en weelde van het gouden tijdperk van deze stad. 

 

 

 

 

Vanop de galerij van het Ayuntamiento (raadshuis dat dateert van 1740 en waarvan de muren 1 meter dik zijn), heeft men een prachtig uitzicht op de drie vulkanen (Volcan di Agua,

Volcan di Fuego(die nog steeds aktief is en we zien af en toe dat de vulkaan stof en rook uitstoot) en de Volcan de Acatenango.  Het is ondertussen een prachtige dag geworden en we krijgen mooi zicht op de drie vulkanen.  Nadat Fred de nodige foto’s heeft genomen wandelen we verder in de richting van het San Franciso kerk/klooster.  Onderweg nodigt men ons op verschillende plaatsen uit om foto’s te nemen van de mooie patios (binnenkoeren), oa van de Museo Colonial en de     Biblioteca.

 

 

 

 

 

We komen een paar zwaar beladen backpackers tegen.  Reizen is voor iedereen niet even comfortabel, zeker niet wanneer men in deze hitte zulke zware rugzakken moet torsen.

 

 

Op het Parque La Union bevindt zich het Tanque La Union (enorme waterbekkens waar de inheemse vrouwen nog steeds hun was doen).

 

 

 

De Iglesia de San Francisco is een van de oudste (1579) kerken van Antigua, en was destijds een belangrijk religieus en cultureel centrum met oa een school, hospitaal, muziekruimtes, een drukpers en een klooster.  De kerk werd in 1960 deels gerestaureerd, maar het klooster ligt na verschillende aardbevingen nog steeds in puin. 

De ruines zijn een bezoekje waard wegens hun prachtige tuin en

 

 

 

plantengroei

 

 

en het zicht op de drie vulkanen.  

We hebben ondertussen van al dat wandelen honger gekregen en ontdekken onderweg een klein gezellig Italiaans restaurantje waar we ons aan een overheerlijke sandwich met tonijn en proscuitto wagen.  We nemen er nog een echte Italiaanse espresso bij en ik een mascarpone. 

Daarna begeven we ons naar het Convento Santo Domingo.  Het Convento werd omgebouwd tot een exclusief hotel – de prijzen van de kamers varieren tussen de 200 en 600 US$ per nacht.  Tijdens ons bezoek aan het hotel zien we dat er een delegatie van AXA-Belgie verblijft.  We vernemen dat het hier gaat om een driedaags snoepreisje (daar gaan onze intresten) georganiseerd door een Antwerpse AXA makelaar.  Verder staat er nog een bezoek aan Tikal en Belize op het programma met prive-vervoer.  Aan de deur van het hotel worden we aangeklampt door een gids die ons een rondleiding voorstelt.  Na de rondleiding mogen we overal vrij rondwandelen en foto’s nemen in het hotel.  De tuin en het hotel zijn prachtig, overal staan mooie beelden

en fonteinen en is er een weelde aan

 

 

 

bloemen en planten.

  

Gans het hotel wordt verlicht met kaarsen, zo’n 1000 stuks worden per dag aangestoken.  Ze hebben dan ook een eigen werkplaats waar de kaarsen vervaardigd worden.

 

 

Per dag worden hier zo’n 2000 gewone witte en 600 in diverse kleuren gedraaide kaarsen gemaakt. 

Overal in de tuin zijn patios die gehuurd kunnen worden voor recepties, huwelijksfeesten, enz,  Het afhuren van een zaal inclusief kaarsen, orchideeen en rozen kost algauw 5.000 US$.  Het hotel beschikt ook over een restaurant op een van de heuvels die de stad overzien.  Onze gids zorgt ervoor dat we met het gratis busje mogen meerijden. Het restaurant is mooi gelegen en er is een prachtig zicht op Antigua, de vulkanen en de omgeving. 

We drinken er kofie en eten een zalige chocolade mousse en genieten van de zonsondergang.  Het busje brengt ons terug naar het hotel.

Via gezellige straatjes en het mooi verlichte Parque Central wandelen we terug naar de camper.

 

 

 

 

 

De volgende dag rijden we richting Lake Amatitlan aan de voet van de Volcan de Pacaya, die nog steeds aktief is.  Er zouden geleide wandelingen zijn naar de top van de vulkaan, waarbij je op verschillende plaatsen nog over warma lava en langs lavastroompjes loopt.  Nadat we ons weer door het hels verkeer van Guatemala City hebben geworsteld, komen we in Patzin aan.  De aangeduide camping ligt helemaal niet aan het meer, het is een Balneario (vakantiepark met verschillende zwembaden) - beter gezegd twee naast elkaar waar ze tegen elkaar op om het hardst muziek spelen, het ligt vlak naast de baan, voor de mannen zijn er enkel buiten warme douches  en het is er zeer luidruchtig.  Wanneer we aan de receptie inlichtingen vragen om een rondvaart op het meer te maken, valt men uit de bomen maar men vertelt ons wel dat de oevers volgebouwd zijn met buitenverblijven en er praktisch geen  toegang tot het meer mogelijk is.

Wanneer we de volgende morgen om 08.00 h. verschillende schoolbussen met joelende kinderen de balneario zien binnenrijden, is dit het startsein om verder te rijden.

We moeten ook ditmaal weer door Guatemala City, en we hebben indruk om welk uur je ook door de stad rijdt, dat er bij het uitvalswegens altijd file is.  Zoals reeds gezegd staan in Guatamala City nergens richtingsaanwijzers, en we rijden dus weer verkeerd en belanden midden in het centrum.  Wanneer we aan de tankstation de weg vragen, krijgen we daar een verschrikkelijk ingewikkelde uitleg.  Zoveel straten zo, dan zoveel straten zo, enz.  We vragen on het nog een keertje te herhalen en ev. een schets te maken.  Uiteindelijk zegt het manneke dan, maar je kunt natuurlijk ook de eenvoudigste weg nemen, hier rechtdoor en dan kom je automatisch op de grote weg (wat een mopgast).  Inderdaad gewoon rechtdoor en na enkele straten waren we aan de juiste weg.

Enkele km na Guatemala City gaat het rode lampje van onze motor weer branden – weer problemen met de injectie en de motor draait weer op drie poten.  We besluiten echter door te rijden, want terug naar Guatemala City is geen optie, dat is steil bergop en zoeken naar de Citroen garage in zo’n grote stad is ook niet simpel.

We overnachten terug in Rio Hondo, maar ditmaal in de patio van Hotel Pasabien.  De volgende dag is er een groot feest in het hotel en we kunnen nog net op tijd doorrijden alvorens de ingang met stoelen en tafels wordt verspert.

Onderweg zien we een garage van Peugeot.  Fred wil aanvankelijk niet stoppen daar het zaterdag is.  Ik kan hem uiteindelijk toch overhalen.  Wanneer we de garage binnenrijden komt onmiddellijk een automekanieker vragen wat ons probleem is.  Hij opent de motorkap en na enkele malen de motor te hebben laten draaien, stelt hij vast de er een slecht kontakt is van de elektrische toevoer naar de injectors.  Hij maakt het kontakt zuiver en klaar is kees,  Hij maakt met ons nog een proefritje en verwisselt onze dieselfilter (dit moet hier vaker gebeuren door de minder goede kwaliteit van de diesel).  Wanneer we vragen hoeveel we moeten betalen zegt hij ‘niets’.  Natuurlijk geven we hem een flinke tip want we zijn blij dat hij ons geholpen heeft, zeker op een zaterdag.

Door een heuvelachtig landschap rijden we richting Escuipulas.  De weg is vol met kleurrijk versierde bussen en autos. 

 

 

 

 

 

Wanneer we ons reisgidsje raadplegen zien we dat deze bussen terugkeren van de “kleinere pelgrimage naar de “Zwarte Christus” op 9 maart in Escuipulas.

Men had ons gezegd dat we in Escuipulas gratis bij hotel Gran Chorti konden overnachten.  Bij navraag aan de balie zegt men ons dat we 150 Quetzal  (15 euros) moeten betalen voor een plaats op hun parking naast de baan en zonder enige voorzieningen.  Fred vind dit oplichterij, en na een tijdje zoeken naar een geschikte plaats, stoppen we ten einde raad aan het politiebureau om te vragen waar we mogen overnachten.  Twee vriendelijke politieagenten begeleidden ons naar de Parque del Feria waar al de bussen die de pelgrims naar Escuipulas hebben gebracht, geparkeerd staan.  Er heerst een gezellige drukte en we geraken al gauw met een paar buschauffeurs aan de praat.  We vernemen dat de pelgrims van einde en ver uit heel Guatemala afkomstig zijn en dikwijls meer dan 8 uur onderweg zijn.  De meest toegewijde komen zelfs te voet en leggen de laatste km op hun knieen af. 

Ook hier in het stadje heerst er een gezellige drukte.

 

 

 

Het hele gebeuren draait rond het beeld van de Zwarte Christus – El Christo Negro - dat zich achter in de kerk bevindt. 

 

 

 

Bij de komst van de Spanjaarden, wilde Escuipulas de toenmalige Maya leider, het gebruikelijk bloedbad vermijden en hij gaf zich zonder strijd over.  Uit dankbaarheid hiervoor werd de stad door de Spanjaarden naar hem genoemd.  Ze gaven tevens een beroemd koloniaal beeldhouwer, Quirio Catano, de opdracht een Christus beeld uit donker balsamhout te snijden opdat het bij de lokale bevolking ook in de smaak zou vallen.  Het beeld werd in 1595 in de kerk gezet en al snel werden aan het beeld wonderlijke krachten toegeschreven.

Aan een zij-ingang van de kerk staan de mensen in lange rijen aan te schuiven om voorbij het beeld van de Zwarte Christus te kunnen passeren, en de meeste hebben jerrycans bij die ze met gewijd water laten vullen voor hun hun familie of dorpelingen die niet mee konden op bedevaart.  Buiten staan twee paters de gelovigen kwistig met een emmer wijwater te zegenen, alles krijgt een beurt, zelfs hun bagage en pakjes.

We willen maandag de grens met Honduras oversteken en blijven daarom nog de zondag op de Parque del Feria staan.  Na de middag vertrekken de laatste bussen terug naar hun dorpen.  Het stadje heeft wel een grondige schoonmaaktbeurt nodig Al de stalletjes worden afgebroken en het meeste vuil wordt gewoon ter plekke verbrand.     

Fred&Emmy

EmmyVD en Fred mag ook meedoen voor de foto's