19.02 tot 26.02.2012 - LAKE ATITLAN (GUATEMALA)

Week van 19.02 tot 25.02.2012

De zondagmorgen gaan we naar de plaatselijk markt. Van einde en ver komen de boeren uit de bergen om oa hun groenten en fruit op de markt te verkopen. Het is er een drukte van belang. Zowel de mannen als de vrouwen dragen nog steeds hun traditionele klederdracht vervaardigd uit kleurrijke geweven stoffen. De vrouwen dragen prachtige geborduurde blouses (huilipes) met mooie bloemmotieven en de meeste hebben rare hoofddeksels op.

 

 

 

 

 

Er wordt vanalles op de markt verkocht en de groeten en fruit zien er lekker uit.

 

 

 

 

 

Op het einde van de markt vertrekken ze in volgestouwde tuktuks of collectivos terug naar hun dorpen.

 

 

De meeste vrouwen dragen hun kinderen in een soort deken op hun rug, terwijl ze op hun hoofd nog zware pakken dragen en het getuigt van een ongelofelijk evenwicht.

 

We hebben in een hotel een boottocht gereserveerd op het meer, maar wanneer we ‘s morgens bij het aanlegsteiger komen, blijken ze zelf geen boot te hebben en willen ze ons laten mee varen met een andere boot (lancha) die reeds vol zit. We weigeren dit natuurlijk, dit is geen probleem we krijgen onmiddellijk ons geld terug. We gaan die dag dan maar naar de Reserva Natural de Atitlan waar we een mooie wandeling maken en onderweg een aap

en enkele coati’s tegenkomen.

Het pad naar de waterval loopt over verschillende hangbruggen

en is omzoomd met mooie bomen, planten en bloemen.

 

 

 

 

Er is ook een vlindertuin met een grote varieteit aan kleurrijke tropische bloemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende dag hebben we meer geluk en hebben de beste plaats op de boot voor de tocht op het meer.

We bezoeken 4 dorpjes die aan het meer gelegen zijn, maar ze lijken allemaal een beetje op elkaar. Kleurrijke marktjes, veel souvenirswinkeltjes en restaurantjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en ook hier lopen de meeste mensen nog in traditionele klederdracht.

'

 

 

 

 

 

 

 

 

We nemen in de dorpjes een tuktuk die ons naar de bijzonderste bezienswaardigheden brengt. Het eerste dorpjes is San Marcos waar naar het schijnt magische krachten aanwezig zijn en er zijn dan ook verschillende hotels die spirituele massage aanbieden. Voor het gemeentehuis is een soort '”kinderheil”. Zoals bij ons worden de kinderen hier gewogen, gemeten en onderzocht maar hier gebeurt dit alles in openlucht.

 

 

 

 

Op het plein voor de kerk bloeit een kerstroos

 

 

 

 

 

en ga ik op bezoek in een schooltje.

In San Juan bezoeken we een koffieplantage

 

 

 

 

en in San Pedro gaan we naar de Mirador met een prachtig zicht op het meer.

Santiago Atitlan is het grootste dorp.

We gaan naar de authentieke Maya wasserij. Er is ook een nieuwe, maar die heeft geen aantrek. De lokale vrouwen verkiezen nog steeds hun was te doen terwijl ze in het meer staan. Ze staan gekleed tot aan hun knieen in het water. Zij geloven dat het water een heilzame invloed op hun gezondheid heeft en hun beschermt tegen diverse kwaaltjes.

Daarna gaan we naar de “Casa de Maximon” dit is een slechte heilige die vereenzeldigd wordt met al het kwaad, zoals roken, drinken enz. Het huis ligt in een achterbuurt maar wordt door iedereen druk bezocht.  Het is een duistere kamer waar de in hout gesneden heilige zit met daarnaast een shamam (lokale priester) die de 2 Quetzal inkom en de 10 Quetzal voor 2 fotos incasseert.

De kerk van Santiago Apostel werd door de Spanjaarden gebouwd op de plaats waar eens een Maya altaar stond. In de kerk staan aan beide zijde een reeks kleurrijke heiligen.  Elk kind dat hier geboren wordt, wordt door zijn moeder aan een bepaalde heilige opgedragen. De kinderen kunnen dan later indien ze problemen hebben naar de desbetreffende heilige gaan en hulp vragen. De heiligen hebben allemaal een hemd aan dat geschonken is door de gelovige wiens gebed/vraag om hulp vervuld werd. Achter in de kerk wordt langs de ene zijde nog de traditionele Maya rituelen beleden terwijl aan de andere kant een katholiek altaar heeft. De Maya’s werden gedwongen zich tot het katholicisme te bekeren, maar in hun huidige religie hebben ze hun eigen precolumbiaanse en de katholieken rituelen vermengd. Bij de meeste kerken in deze streek leiden 18 trappen (de 18 maanden van de Maya kalender) naar het plein voor de kerk en de toegang tot de kerk telt nogmaals 21 treden (de 21 dagen van deze kalender). Er wordt veel gespeculeerd over de eventuele gevolgen van 21 december 2012 zals die vermeld staan in de Mayakalender. We hebben er met onze gids overgesproken en de Mayas bedoelden hier inderdaad mee dat dit het begin zou zijn van een nieuw “tijdperk” maar wel met spectaculaire veranderingen.

We wandelen nog wat rond in het dorpje maar worden overal aangeklampt om iets te verkopen.Sommige verbieden zelfs om een foto te maken indien we niets kopen. Het is natuurlijk wel te verstaan dat ze zo vasthoudend zijn, want het toerisme is voor velen het enige middel van bestaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende dag gaan we met een toeristenbusje naar de markt van Chichicastenago, een van de kleurrijkste en bekendste markten van Guatemala. Gelukkig zijn we niet met de camper gegaan want de weg daarheen is zeer steil met verschillende scherpe haarspelbochten. Zelfs het toeristenbusje moet moeite doen om boven te komen. We passeren eerst voorbij het mooie hotel Santo Tomas gebouwd in koloniale stijl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en met een prachtige tuin die volstaat met bloeiende azaleas en met luidkrijsende bont gekleurde ara’s

 

 

 

 

en groene parkieten. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook hier is de markt heel kleurrijk door de mooie traditionele stoffen waarin de kleding van de lokale bevolking vervaardigd is en er is ook weer een enorm aanbod van groenten en fruit en kleurrijke geweven stoffen en kleding. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We kopen op de markt wat groeten en fruit.

Midden tussen de kraampjes staat de Santo Tomas kerk waar de lokale K’iche Maya hun eigen rituelen beoefenen Op de trappen voor de kerk staat het vol met bloemenverkopers en aan ingang van de kerk staat een man of vrouw met met een geperforeerd blikje waarin wierook brandt, te zwaaien.

Binnen in de kerk liggen verschillende stenen platen waarop kaarsen branden en rozenblaadjes liggen. Daar rond zitten de gelovigen vol overgave en met veel gebaren met de zielen van hun overledenen te praten. Ze komen hier ook om een genezing, een goede oogst, en dergelijke af te smeken. Spijtig mocht we in de kerk geen foto’s nemen.

We hebben nog wat tijd over en eten een lekker buffet in Hotel Santo Tomas.

Het was deze week een drukke week en we gaan het de volgende dagen een beetje rustig aan doen. Een paar keer naar het Internetcafe. wat rondkuieren in Panajachel en van het mooie weer en het uitzicht genieten. Panajachel is een gezellig, kleurrijk stadje met veel winkeltjes en restaurants.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben ondertussen ook een “Deli” gevonden waar we lekker brood en zelfs oude Hollandse kaas kunnen kopen.

Fred&Emmy

EmmyVD en Fred mag ook meedoen voor de foto's