18.06 tot 19.08.2007 = NEW JERSEY-VSA tot BRIER ISLAND Canada

VSA

Week 18.06 tot 24.06.2007

Wij hebben hier in New Jersey nu maandag 25 juni eindelijk onze camping-car in ontvangst kunnen nemen. Hij was al donderdagnacht aangekomen, maar de douane hadden er een "hold" opgezet. Wij hadden de woonruimte zo goed afgesloten dat ze er niet in konden, te meer daar wij om veiligheidsredenen enkel de sleutels van de voordeuren bij de rederij hadden gelaten. Nadat wij maandag morgen de sleutels hadden gebracht, was in een half uurtje alles geklaard en konden we vertrekken.

We hadden toen nog wel een paar technische problemen op te lossen. De aansluiting voor de gastank. De LPG tank die wij nog in België gekocht hadden, was geen probleem, maar onze Franse gastank was niet verenigbaar met het Amerikaanse vulsysteem, dus een nieuwe Amerikaanse gastank, maar dan was ons Frans aansluitstuk weer niet verenigbaar met de Amerikaanse tank, dus een nieuwe flexibel met aansluitstuk laten maken. Gelukkig zijn de mensen hier over het algemeen heel behulpzaam. Direct wordt naar een oplossing gezocht, personen gecontacteerd die je kunnen helpen, afspraken gemaakt waar je onmiddellijk heen kunt gaan en die je ook direct helpen. Geen ellenlange wachttijden en eindeloos gelal zoals dikwijls in Europa. Alles bij elkaar heeft het ons een uurtje of twee en de som van 55 $ gekost voor een nieuwe gastank + vulling en een flexibel. Ook voor het water is de aansluiting op de kraan anders, de aansluiting heeft nl. een andere schroefdraad, maar dat was gauw verholpen. Enkel voor de elektriciteit moeten wij nog een beetje zoeken. Wij hebben een aansluitsnoer gekocht voor 110V en hierop kunnen we alle toestellen die wij hier kopen alsook de Europese toestellen die op 220V en 110V werken (zoals de computers) aansluiten. Voor het bijvullen van onze batterijen hebben we het zonnepaneel en een electrogroep. We willen nu nog even uitzoeken of we met de omvormer die we gekocht hebben de batterijen kunnen opladen als we op 110V zijn aangesloten. Dit alles heeft ons wel 2 dagen gekost, want de afstanden om van het ene punt naar het ander te rijden zijn enorm. 100 km is hier niks.

We wilden dan enkele dagen gaan uitrusten voor we echt New York gaan bezoeken. Spruce Run Recreation Area zei ons wel wat, maar in het Park zelf mochten wel honden binnen maar niet op de campground. De staat New Jersey is een ramp om ergens met een hond binnen te mogen. We zitten nu tot 12.7 in een ander park, Croton Recreation Park, maar dan in de staat - Ydaar mag het wel.

Week 25.06 tot 01.07.2007

Ondertussen hebben we bericht van Greet dat het wisselstuk voor ons "Heki" dakraam in Turnhout werd afgehaald (waarvoor dank). Het moet ons nu nog wel van België worden toegestuurd, maar dit kan alleen maar als we ergens lang ter plaatse blijven. Toch even vermelden dat Campercenter in Turnhout ons het stuk kon leveren op 3 weken, daar waar Mistral en Destinea in Frankrijk er niet in slaagden het ons te leveren in 3 maanden. We hadden in Turnhout gelijk een LPG gasfles gekocht die ook nog eens 100€ goedkoper was als de goedkoopste fles in Frankrijk en, wonder boven wonder, het bijgeleverde aansluitstuk past ook nog in de VS zowel als in Canada.

Het is hier zeer goed, mooie natuur aan een meer. We hebben al 2 maal een hert op de camping gezien, meerdere dwergkonijnen en eekhoorns natuurlijk en voor het eerst sinds lang, hebben we weer vuurvliegjes gezien.

De eerste dagen dat we hier aangekomen zijn, was er een hittegolf met temperaturen tot 40° C en een zeer hoge vochtigheidsgraad. Als je buiten kwam was het precies of ze sloegen met een houten hamer op je hoofd en onze airco had dan ook alle moeite om de hitte zo goed mogelijk buiten te houden. Gelukkig koelde het 's nachts af en kan je hier met de vensters openslapen. Donderdag hebben we enkele fikse onweersbuien gehad, met donderslagen, precies kanonsalvo's (we voelden ons precies in een Burgeroorlog), maar nu zijn de temperaturen aangenaam.

We waren hier ook verrast door de diversiteit en omvang van voedingswaren in de supermarkten. De producten zijn natuurlijk niet allemaal hetzelfde, maar dat is een beetje wennen. Ge moet hier zelfs niet koken, het enige wat je nodig hebt is een micro-wave. Je vindt hier alle soorten klaargemaakte gerechten, van soep tot dessert, van de meest diverse oorsprong, allerlei soorten salades en charcuterie, je kunt hier eten de hele dag door. De supermarkten zijn alle dagen open inclusief zondag van 07.00 's morgens tot 23.00 h 's avonds. Daar zijn we eigenlijk wel een beetje tegen, maar toegegeven 't is wel gemakkelijk.

Toen we de huurauto hadden, zijn we New York City al gaan verkennen, maar het is klaar en duidelijk dat je hier beter met de wagen wegblijft, vooral in Manhattan. Er is prima openbaar vervoer en het beste vervoermiddel in New York  zijn de "voeten".     Wij zijn gisteren zondag dan voor het eerst New York gaan verkennen om een beetje de sfeer op te snuiven. We hebben hier de trein genomen en binnen het half uurtje ben je in hartje New York – Grand Central .  

We hebben een fikse wandeling gemaakt langs 42th Street, 5th en 7th avenue, Bryant Park, Time's square, Broadway tot aan Central Park. New York geeft ons een zeer aangenaam gevoel, geen gehaaste mensen zoals wij ons dat hadden voorgesteld, grote brede straten en hoge wolkenkrabbers, meestal in glas

(ik denk dat de ruitenwassers hier veel geld verdienen).

 In Central Park liggen de mensen gewoon op het gras al dan niet in badpak te genieten van de zondagse rust.  We waren ook in een boekenwinkel, daar was gewoon een gedeelte voorzien waar je rustig de boeken kon zitten lezen, ipv van ze te kopen.   Alles verloopt hier heel ongedwongen en we hadden helemaal geen onveilig gevoel.  We gaan morgen terug naar New York om een ander gedeelte te verkennen en overmorgen voor de viering van de 4th of July (nationale feestdag). Tegen het einde van de week hopen we met een gecombineerd ticket van de hopa-bus en rondvaart nog meer van New York te zien. Dat geeft ons dan misschien een idee waar we nog allemaal heen moeten.

Het enige probleem is dat Jasmine in de camping-car moet blijven, want ze is te oud om de hele dag mee rond te lopen. Er is op de campground wel een lieve dame die regelmatig naar haar komt kijken en een wandelingetje met haar maakt.

Week van 02.07 tot 08.07.07

Wij zijn op 4 juli (de nationale feestdag) naar het door "Macy's" gesponsorde vuurwerk op de East River gaan zien. Het was prachtig en duurde zeker drie kwartier. Alhoewel er enorm veel volk (en controle) was, verliep alles zeer vlot. Er was een enorme politie- en veiligheidsmacht op de been die alles in goede banen leidden, en na afloop was binnen het half uurtje alles weer opgeruimd en kon het verkeer opnieuw de overhand nemen. Wij hebben in New York al wel een aardig eindje afgewandeld, o.a. 5th Avenue, met al zijn winkels, Wall street, Battery Park , en hebben de Staten Island Ferry ( die is gratis) genomen om het vrijheidsbeeld te zien. De boot vaart er op een afstand van ong. 500 m. voorbij, maar we wilden New York toch niet verlaten zonder eerst Miss Liberty gezien te hebben. Als we in de herfst teruggaan, willen we eerst en vooral een hop-on hop-off busrit maken, en daarna alle interessante plaatsen bezoeken. Ondertussen hebben we gezien dat er een RV park is niet ver van de stad, nl. in Jersey City  - nabij Liberty Harbor -vanwaar de ferry je naar het hartje van Manhattan brengt. Dit park is wel vrij duur, maar je spaart tijd en verplaatsingskosten.

 

 

We hadden onze plaats in het "Croton recreation park" gereserveerd voor veertien dagen, doch dit was achteraf gezien niet zo'n goed idee. Er waren dikwijls groepen (vooral kinderen), die tot laat in de nacht lawaai maakten en ook het sanitair liet daardoor wat te wensen over. Dit is iets dat we niet gewoon zijn in Amerika. We hebben de indruk dat de Amerikanen in dit gedeelte van het land minder gedisciplineerd zijn, ook op het naleven van de snelheidsbeperkingen wordt hier niet zo nauw gelet, het is een heel andere mentaliteit dan de zuidelijke staten die we in 2000 en 2003 bezocht hebben maar langs de andere kant hebben ze toch dezelfde spontaniteit, zijn ze zeer behulpzaam en maken ze graag een praatje.


We hebben ook de voornaamste en bekendste "Military Academy" van de US bezocht, nl. West Point, en hebben een rondleiding per bus gemaakt daar individuele toegang niet meer mogelijk is sinds 9.11. Aanvankelijk wilden we ook naar het avondconcert gaan, doch tijdens de rondleiding werden we verwittigd dat het concert gepaard ging met een groots vuurwerk en kanongebulder, en daar we onze hond hebben, leek dit niet zo aangewezen. De rekruten die enkele dagen tevoren aangekomen waren, mogen gedurende 1 jaar hun familie niet meer zien. De opleiding is bovendien zeer zwaar en streng. 
Week 09.07 tot 15.07.2007

Op 11.7 werd op de radio 's morgens gemeld dat het om 17.00 h zou beginnen regen, heel de dag mooi weer en klokslag om 17.00 h. begon het inderdaad te regenen. Dat zal wel toeval zijn zeker? We hebben ook een muggentent gekocht om zowel overdag als 's avonds buiten te kunnen zitten, want overdag steken de vliegen en 's avonds de muggen . Omdat het zo warm is, hebben we ons buiten enkele bezoeken aan New York, beperkt tot een beetje rusten, een uitstapje naar Bear Mountain, een recreatiepark waar 's zondags heel wat picknickers waren, en af en toe naar "The Black Cow" om gratis te internetten. We hadden de hond meegenomen in het koffiehuis, daar het binnen met de airco heerlijk koel was, doch dit werd slechts voor eenmaal toegestaan. Gelukkig hadden we ook ontvangst op de parking zodat we vanuit de camper konden internetten.

We waren verplicht één dag langer in het "recreation park" te blijven daar we op onze Amerikaanse verzekeringspapieren, die naar een vriendin in California gestuurd waren, moesten wachten. Dit heeft één week in beslag genomen. We hadden ook enkele klusjes aan de camper, bv de waterpomp van het drinkwater had zich tijdens de overtocht ontregeld, en gaf te weinig druk. Daar Fred handig is in dit soort zaken, was het euvel snel verholpen.

Daarna zijn we uit New York weggevlucht omdat het er zo verschrikkelijk warm en vooral vochtig was. We hebben een paar keer een flink onweer gehad en dan was het weer enkele dagen goed, maar elke dag werd het weer warmer en vochtiger, helemaal niet ideaal om een grootstad te bezoeken. Wij hebben dan ook nog niet zoveel van New York gezien, maar gaan zeker terug in de late herfst, en gaan dan gelijk ook naar Boston.

We zijn deze week naar Maine gereden door Connecticut, Massachusetts en New Hampshire. De weg loopt door een prachtige natuur met mooie huizen, meestal in hout, geschilderd in fleurige pastelkleuren. Met een

 

 

 

 

 

 

grote tuin, en vooral een groot grasveld er rond. Over het algemeen geen hek of haag die alles in hokjes verdelen zoals bij ons in Europa. Hier gaat de ene tuin over in de andere, precies of iedereen woont in een park. De bermen langs de baan zijn enkel tot 1 meter van de kant afgemaaid, zodat er een onvoorstelbare variatie en kleurenpracht van wilde bloemen overblijft. Het landschap is heel groen en ongerept. Er zijn enorme dennenbossen en loofbossen, deze laatste tooien zich dan in de herfst in al de prachtige kleuren, waarvan het gezegde komt "l'Eté Indien of Indian Summer". Overal zie je eekhoorntjes, die helemaal niet bang zijn van de mensen, en er is een grote verscheidenheid aan vogels.

We hebben al een paar maal op een parking van Wall-mart (zowat de goedkoopste warenhuizen) gestaan. Liefst eventjes aan de Manager vragen, en dan is er gewoonlijk geen probleem. Het enige nadeel is dat ze zo proper zijn dat ze elke nacht de parking opkuisen met een machine en dat lawaai moet je er dan maar voor een uurtje bijnemen. Slechts één maal werd ons de toelating geweigerd, nl in Norwall in Main Street, doch gelukkig was er enkele km verder een andere Wall-mart. Wat ons ook opvalt is, dat wanneer je naar de supermarkt gaat, zeker één derde van de auto's met hun ruiten en deuren open geparkeerd staan. Ze vinden het ook zo eigenaardig dat wij in Europa alles zo goed afsluiten en we zoveel sloten op onze camper hebben.

In Mystic River/Connecticut bezochten we Mystic Seaport, een soort Bokrijk. De laatste walvisvaarder is er o.a. te bezichtigen, er is nog een oude drukkerij, scheepswerf, kruidenierswinkel, enz. We hadden geluk want Jasmine mocht mee binnen. Het mooie stadje is eigenlijk maar 2 straten groot, en er is een oude ophaalbrug,  zoals we die in de haven van Antwerpen kennen,. Als ze open gaat fluit het zoals op de oude raderboten.

Week van 16.07 tot 22.07.2007

In Maine volgden we de kustweg die door de Kennebunks loopt. Het is wel heel toeristisch, maar er staan prachtige huizen, vooral ook veel mooie vakantiehuisjes met langs de ene kant het strand en aan de andere kant een mooie tuin. De stranden varieren van mooie zandstranden tot keien- en rotsstranden. Maine is vooral bekend voor zijn kreeften en zijn strandtoerisme, en in het binnenland zijn er zéér mooie meren.

Daar we al verschillende malen tevergeefs geprobeerd hadden om op Internet te gaan, hebben we ons gedurende 1 nacht op een camping geïnstalleerd, die free Wifi verbinding had. Daar het regende hebben we ervan geprofiteerd om onze emails te controleren en te versturen. Het is toch niet meer zo eenvoudig om free op Internet te gaan, bij MacDo en Starbuck heb je een abonnement nodig en aan de meeste hotels vragen ze een paswoord. Enkele campings bieden Wifi aan, handig, dan kun gemakkelijk van in je camper internetten.

Wij hadden gehoord dat je goed kon shoppen in Freeport. Als je het stadje binnenkomt, wordt je verwelkomt door een reuzengrote Indiaan. Freeport is vooral bekend om zijn winkels in vrije tijdskleding aan gunstige prijzen. De meest bekende is LLBean, die winkels heeft die in zowat alles gespecialiseerd zijn, kleding, vissen, boten, jagen, enz. Daar het weer niet zo schitterend was, was het daar natuurlijk heel druk, maar we hebben er toch wel een paar interessante koopjes kunnen doen (kleren en een barbecue). Wij hebben ook twee broden gekocht bij "When pigs fly", wel een originele naam voor een bakkerij. Ze zijn gespecialiseerd in allerlei soorten brood dat wij niet kennen, zoals garlic bread, potato bread, chocolate bread, brood met ananas en bananen, met alle mogelijke granen enz, maar wel heel lekker.

De kust van Maine is een en al zeearmen en landtongen. Degene die wij het mooiste vonden waren Orrs en Bailey Island. Het is een mooi stukje natuur met kleine haventjes en gezellige kreekjes. Het is wel spijtig dat er weinig kustweg is, dus je moet telkens door het bos naar het strand toe.

Week 23.07 tot 29.07.2007

In het Acadia National Park hadden we een Park-pas nodig om op de camping te mogen staan. Het was een zeer rustige camping, tussen hoge sparen. Er was op elke plaats mogelijkheid voorzien om een kampvuur/barbecue aan te steken, en gratis hout lag een beetje verderop. Het hout was wel wat nat, maar na een uurtje zijn we er toch in geslaagd een kampvuur aan te leggen. Gezellig en ook goed tegen de muggen. Wij hebben via de Loop Trail en de Mt Cadillac route (Mt Cadillac is met zijn 456 m, de hoogste bergtop van de Amerikaanse Atlantische kust), een rondrit door het park gemaakt, langs een prachtige ruwe kust met roze granieten rotsen. Men kan ook prachtige wandelingen in het park maken. De dorpjes die in het park liggen, bestaan gewoonlijk uit maar 1 straat. We hadden spijtig genoeg pech daar het na de middag begon het te regenen.  

Canada

Op 26 juli steken we in Calais de grens met Canada over. De grensovergang verloopt zeer vlot, eerst voorbij de douane die een papiertje met vragen invult, oa. of we geen alkohol of verse voedingsmiddelen bijhebben, dan langs immigration en in een half uur is alles geklaard. We krijgen een Canadees visum voor 6 maanden, voor de camper of de hond worden zelfs geen papieren gevraagd.

In St Andrews gaan we naar het Ministers Island. Bij lage tij kan men te voet naar dit eiland wandelen, maar je moet wel tijdig terug zijn anders zit je voor min. 6 uur vast. Dit fenomeen dat men hier "Walking on the Ocean floor" noemt, komt hier veel voor. Deze streek heeft namelijk het grootste getijde verschil ter wereld, het kan wel tot 13 m. bereiken. Bij lage tij moet je op sommige plaatsen 1 km lopen tot aan het water. Het zijn wel niet zo'n mooie zandstranden, het is gedeeltelijk keien, dan weer modder. Er zijn ook verscheidene diepe geulen, goed voor de vissersboten, het is meestal gevaarlijk om te zwemmen en trouwens voor ons is het water veel te koud.

In Saint John bezoeken we de Reversing Falls, dit is de plaats waar de rivier St.Croix en de Oceaan met elkaar in botsing komen. Dit geeft bij hoge tij grote stroomversnellingen en bij lage tij enorme draaikolken. Wij moeten onze camper juist buiten de stad parkeren, maar vanaf hier verbindt een overdekte wandelgang met roltrappen en liften alle plaatsen in Saint John. Dit is handig als het regent en is natuurlijk omdat in de winter bij sneeuw en ijs de mensen niet door de vrieskou moeten om te winkelen of naar hun werk te gaan. Het dak van de overdekte markt is gebouwd als de omgedraaide kiel van een schip, en er zijn veel typische oude gebouwen.

We zetten onze weg verder naar het Fundy National Park. We willen hier enkele dagen blijven om uit te rusten. Ook hier moeten we een Park-pas hebben om op de camping in het park te mogen staan. Daar we toch voor langere tijd in Canada zijn, kopen we een Discovery Pass, die kost 155 CD$ ( =107 €) en is geldig gedurende 1 jaar in alle Nationale Parken en National Historic Sites in heel Canada. We hebben een mooie plaats onder de bomen, en de camping heeft ook wasmachines en droogkasten. Wat ons opvalt is, dat alhoewel het volop vakantieperiode is en het weer over het algemeen zeer goed is, het overal zeer rustig is, zeker niet de toeristische invasie die wij aan onze kusten kennen. We profiteren ervan om het vissersdorpje Alma te bezoeken en enkele wandelingen in het park te maken. In Alma zien we een vissersboot binnenkomen met kreeftenfuiken, spijtig genoeg leeg, we vernemen dat het kreeften seizoen voorbij is. Het loopt van mei tot eind juli.

Het schijnt dat er veel wild voorkomt in het park, zoals elanden, wasbeertjes, enz. Het enige dat wij gezien hebben zijn eekhoorntjes, een paar marmotten en op de hoofdwegen veel doodgereden wasberen. Wij hebben ook verschillende "Covered Bridges" gezien. Die komen veel voor in Canada vooral hier. Men overkoepeld de brug met hout, omdat het goedkoper is om het dak te herstellen dan het wegdek. De wegen hebben hier namelijk erg te lijden van de barre weersomstandigheden; sneeuw en vriezen in de lange winter en zeer warm in de zomer. In Canada zijn op vele plaatsen enkel de hoofdwegen geasfalteerd en de zijwegen zijn gewone zandwegen.


Week 30.07 tot 5.08.2007

 

 

 

 

 

 

Na drie dagen vertrekken we richting Honeywell Cave waar de beroemde Honeywell Rocks zijn. De rotsen zijn grillig uitgehold door het oceaanwater dat ze twee maal per dag overspoeld. We volgen de boardwalk en aan Flower Pot Cove gaat een trap naar beneden naar de fameuze "Ocean Floor". Daar het licht ongustig was om foto's te maken, moeten we de volgende morgen, als het laag tij is, teruggaan. Wij overnachten naast een kerkje met kerkhof, rustige buren, maar wel veel muggen

Wij gingen in Moncton met de hond naar de dierenarts voor medicijnen. De man wilde persé met ons Frans praten, maar hij sprak een Frans Canadees dialect waar we bijna geen snars van verstonden. Wij hebben verschillende malen gevraagd om Engels te praten, maar hij ging gewoon door in z’n brabbeltaalje, want hij vond ons accent zo prachtig (?). De consultatie viel bovendien vrij duur uit, dat hadden we wel verstaan.

We verlaten New Brunswick en gaan richting Prince Edward Island. Dit eiland wordt met het vasteland verbonden door de « Confederation Bridge ». Deze brug is 17 km lang en een tol van 40,75 CD$ dient te worden betaald bij de terugkeer. Op het eiland zijn drie tochten (trails) voorzien, maar we kiezen de East Coastal Drive uit. We volgen de kust en komen langs verschillende mooie uitkijkpunten. We overnachten bij Cape Bear Lighthouse. Deze vuurtoren heeft als éérste het noodsignaal van de gezonken Titanic opgevangen. Die avond hebben we hier een verschrikkelijk onweer. Wij horen daags nadien dat op verschillende plaatsen schade is en dat vele huizen zonder stroom zaten.

We vervolgen onze route langs de kust, door prachtige bossen, glooiende heuvels, hier en daar kleine strandjes, afwisselend zand of rotsen, rustige « rest area’s », voorzien van tafels, toiletten en enkele zelfs van warme douches. Nabij Souris komen we aan de « Singing Sands ». Het schijnt als je over het zand loopt, dat het lijkt alsof het zingt door het hoge gehalte aan silicium. Hier is een mooi groot zandstrand met alle mogelijke accomodaties. Het is week-end en mooi weer, dus druk bezocht. Wij hadden ons nooit voorgesteld dat het klimaat in de zomer in Canada zo goed kon zijn.

We hebben al verschillende keren een lekkere kreeft gekocht, die is hier helemaal niet duur , 20 CD$ voor een kreeft van 1 kg. Men vindt hier ook overal typische "grocery's", kleine winkeltjes die van alles verkopen, van voedingswaren tot gereedschap brood, vlees, kleren, naai- en vissergerief tot brandstoffen. Dit is ook wel nodig want de huizen en boerderijen liggen hier soms kms van elkaar. De visserij en de landbouw zijn de voornaamte bronnen van inkomsten. Er zijn talrijke typische vissersdorpjes en overal staan de velden vol met vooral aardappelen en verschillende soorten granen. De prijs voor een huis ligt hier zeer laag : bv huis met 4 slaapkamers, met indoor zwembad en grote tuin : 149.000 CD$ = 104.000 euros. We zullen er eens over nadenken.

We zetten onze tocht op Prince Edward Island Pvoort. We volgen nog steeds de kust, en wanneer we op 5 augustus in St.Peters aan een baai staan, worden we verrast met een prachtig vuurwerk ter gelegenheid van Civic Holiday op 6 augustus. Alhoewel dit een piepklein dorpje is, is het een schitterend vuurwerk dat zeker 20 minuten duurt.


Week 06.08 tot 12.08.2007

Ondertussen weten we dat je free kan internetten in 99% van de bibliotheken in Canada (en blijkbaar ook in de VS). Je kunt hun computers vrij gebruiken en de meeste hebben WiFi, zodat je in de camper vanop de parking kunt internetten. Wanneer we hun computers gebruiken, is het even wennen want het is hier een "querty" klavier, de cijfers en de meeste tekens staan anders. Dus een tikfoutje is niet uitgesloten.

We vervolgen onze tocht richting Prince Edward National Park, dit is een lange zeearm met mooie zandstranden. Het schijnt zelfs dat in dit gedeelte van Canada de winters zeer streng zijn, en het zo overvloedig sneeuwt, dat men per sneeuwscooter naar het strand gaat. Er is waarschijnlijk in die periode wel niet zoveel volk op het strand. Ook de zee tussen het eiland en het vasteland moet met ijsbrekers opengehouden worden. Wij genieten intussen nog steeds van prachtig weer.

Via het binnenland en de Confederation Bridge keren we terug naar het vasteland, maar nu naar Nova Scotia. We vervolgen onze weg langs de kust naar Pictou. Onderweg kopen we een Lobster Platter, dit is een sandwich met kreeft, een lekkere tartaarsaus en frietjes erbij. Eén portie is ruim genoeg voor ons twee en kost slechts 10,95 CD$. Terwijl we aan het strand wachtten op ons broodje, zagen we soms wel 7 reigers bij elkaar, die rustig in het ondiepe water stonden te vissen.

 

 

In Pictou Pligt een replica van de s/s Hector, dit is het schip dat in 1773 de eerste Schotten (33 families en 25 ongetrouwde mannen ?) naar Pictoua bracht. We brengen ook een bezoek aan het kreeftenmuseum en de "nursery" voor kreeften. In de "nursery" legt men ons uit dat er doorlopend zuurstof in de reservoirs moet gepompt worden, zodat de kreeftjes continu in actie zijn, anders eten ze elkaar op, het zijn nl. kannibalen. We zien er een drachtige wijfjeskreeft en ook de evolutie van een kleine kreeft de eerste negen dagen. Na 9 dagen worden de kleintjes terug in de oceaan gezet en het zal 6 jaar duren voor ze een halve kg wegen. In het museum zien we een aphrodietkreeft (half mannetje en half vrouwtje), enkele albinokreeften, en een blauwe kreeft

 

 

 

 

met een prachtig blauw pantser ipv van rood (deze laatste dan wel tegen de muur genageld), en dit schijnt geen uitzondering te zijn. In het dorpje vinden we enkele Schotse pubs en men ziet duidelijk de Schotse aanwezigheid. We vinden een plaatsje om te overnachten aan het museum en ontmoeten een jong Frans echtpaar met twee kinderen dat in één jaar met de camper van Canada naar Argentinië wil gaan. De volgende dag hebben we een mooi plaatsje aan de haven, doch 's avonds laat verplaatsen we de camper wegens te veel wind terug naar het museum, na een prachtige dag steekt er een hevige storm op. 's Morgens ontmoeten we er een jong echtpaar uit Zwitserland dat met een stationwagen een tocht had gemaakt van Vancouver naar Nova Scotia. We nodigen hun uit op een kopje koffie bij ons in de camper want buiten regent het. Na de middag schijnt de zon opnieuw.

's Nachts overnachten we op een kleine parking aan het eind van een strandweg. Zeer rustig en hardstikke donker. 's Morgens is er toch een Zwitserse dame die enkele opmerkingen moet maken, alhoewel ze helemaal niet de eigenares van de parking is. Als Fred dan sarcastisch antwoordt, "thanks for your hospitality mam", verandert ze plots haar houding en vraagt ons zelfs of we soms water nodig hebben. Raar mensen die Zwitsers.

Nabij Annapolis Royal bezoeken we Port Royal gesticht door Champlain, dit is de eerste Franse nederzettting in dit gebied. Ze handelden vooral in bont, dat ze kochten van de indianen, waarmee ze goede kontakten hadden (jaja).

 

We krijgen een mooi plaatsje aangewezen om te overnachten. 's Morgens worden we gewekt door het gekwetter van vogels op een naburig eilandje, we nemen aan dat het Oeverlopers zijn die zich verzamelen voor de grote trek naar Zuid-Amerika.

Wij rijden door naar Digby, doch onderweg krijgen we pech met de motor. Het rood lichtje van de ontsteking gaat aan. Natuurlijk is het zondag. Wij rijden toch nog door tot aan een garage gespeciliaseerd in diesel. Die kunnen pas dinsdag aan ons voertuig werken, maar we mogen wel op hun parking overnachten.


Week 13.08 tot 19.08.2007

Nu maandag kunnen we wat internetten op de computer van de garage en ze bieden ons nog koffie met donut's aan. 's Namiddags lopen we Digby rond, een klein stadje met grootwarenhuizen, maar voor de rest niet veel te beleven. 

 

 

Dinsdag om 8 uur stipt gaat de camper de garage in. Men probeert eerst via de computer de panne op te sporen, doch dit lukt niet zo goed aan een Europees voertuig. Daar wij dergelijk probleem reeds hadden, geven wij een paar hints, en het blijkt dat opnieuw het kontakt van de derde injector problemen geeft. Een panne van niks maar men moet het wisselstuk hebben. Eerst zoeken naar een Citroen agent of dergelijke in Canada, doch die is er uiteraard niet. Wij nemen dan kontakt met Joël, een vriend in Frankrijk, om het wisselstuk bij Citroen te halen en het via DHL op te sturen. Dit zal echter niet van een leien dakje lopen. Bij de garage in Draguignan (hoofdverdeler van Citroën in de Var - dat is het departement waar we sinds 16 jaar wonen) verneemt Joël dat dit aansluitstuk (eig. enkel een stekker met 2 draadjes) niet afzonderlijk verkocht wordt. Wij zijn dus verplicht de hele set te kopen met de bedrading enz., wat 700 € kost. Dit stuk hebben ze natuurlijk niet in voorraad, dus het moet besteld worden, en kan worden afgehaald op 22.08 (als alles goed gaat), we duimen dus maar. We vernemen ook dat Citroen de dieselfilter voor ons type voertuig veranderd heeft en dat hiervoor een adapter moet geplaatst worden waarvoor wij eveneens de kosten zelf moeten betalen. Het is gewoon diefstal.

Nu we verplicht zijn meer dan een week in de omgeving te blijven maken we van de gelegenheid gebruik om Digby Neck te bezoeken, dit is een landarm van 39 km lang, in de Fundy Bay. De Fundy Bay is één der visrijkste gebieden ter wereld door de overvloed aan plankton. We volgen de zowat enige weg die er doorloopt en zien talrijke pittoreske vissersdorpjes, mooie uitkijkpunten en rotsstrandjes. In Mink Cove vinden we een strandje waar we de nacht kunnen doorbrengen en slapen in bij het ruisen van de zee.

De volgende dag rijden we door naar East Ferry. Van hier uit vertrekt de ferry naar Tiverton op Long Island (10 min. varen). Daar het al laat in de middag is, besluiten we de overtocht tot morgen uit te stellen en installeren we ons in het haventje. We zien de bootjes met de « Whale Watchers » (dit zijn uitstapjes om walvissen te gaan bekijken) terugkomen. We vragen natuurlijk meteen of ze ook walvissen gezien hebben, en ze tonen ons trots hun foto’s. Het is prachtig helder weer, doch plots steekt er een mist op die in minder dan een half uur het zicht beperkt tot nul. Deze nacht zal het minder rustig zijn, want tot onze verbazing vaart de ferry de hele nacht en wegens de mist toetert de misthoorn van de vuurtoren heel de nacht door.

Als we ’s morgens de ferry willen nemen, zien we dat het laag water is, en we verkiezen later op de dag over te zetten daar de hellingsgraad naar de boot, te steil is. We moeten dus tot ’s middags wachten voor het tij voldoende opkomt. We doorkruisen Long Island dat slechts 16 km lang is tot aan de Ferry naar Brier Island, het mekka van de « Whale Watchers » en de vogelliefhebbers. Wij rijden naar rechts in de richting van een van de vuurtorens en vinden daar een fantastisch plaatsje boven op een heuvel met aan beide zijden zicht op zee en op de baai. Spijtig genoeg is er nog altijd veel mist, maar opeens, zo snel als de mist gisteren gekomen is verdwijnt hij nu, en we genieten van de prachtige avond. Er is een overvloed aan vogels, en bij een avondwandeling zien we enkele zeehonden stoeien in het zilte nat. Rond middernacht komt de mist echter terug en loeit de misthoorn opnieuw.

Voor de volgende dag hebben we een « Whale Watcher’s cruise », gereserveerd. Alhoewel we pech met het weer hebben, het regent en er is een stevige wind en woelige zee, zien we na twee uur varen, deze enorme dieren. Ze duiken lustig op en neer, af en toe zie je een fontein als ze het water naar buiten spuiten, ze laten zich van alle kanten fotograferen, en komen z

zelfs tot op 10 m. van het bootje. We zien 4 grote Humpbackwalvissen waaronder een koppel met 1 kalf, en 1 Minkwhale. De kleintjes worden in het voorjaar geboren in de Caraïben en daarna maken ze de lange tocht naar deze visrijke wateren. Ze brengen hier de zomer door en daarna keren ze terug naar de Caraïben. Het is werkelijk indrukwekkend zo dichtbij deze machtige dieren zo te zijn.


De nachten worden wel kouder maar de volgende dag is het terug prachtig weer, en gaan we het eiland bezoeken. Er zijn enkele mooie trails die we met de auto kunnen doen en verder is het wandelen. De hond geniet hier volop, zij vindt de temperatuur hier schitterend, veel beter dan de hitte van Zuid-Frankrijk.

Overal op het eiland vinden we schitterende plaatsjes om te overnachten, heel rustig met zicht op zee en bijna elke avond kunnen we van een prachtige zonsondergang genieten. Het enige probleem is een beetje de bevoorrading. Op heel Digby Neck en de eilandjes vindt men slechts enkele « trading posts ».

Dit zijn kleine winkeltjes waar je zowat alles kunt vinden doch slechts het hoogstnodige aan levensmiddelen. Gelukkig hebben we nog voorraad in de camper en zijn er enkele kleine eethuisjes waar ze alle soorten burgers, fish en chips en dergelijke verkopen, en er is eveneens een goed restaurant. 
15 augustus is eveneens de nationale feestdag van de Acadiens. Dit zijn de eerste Fransen die zich hier vestigden. Nadat ze dijken hadden gebouwd en de velden vruchtbaar hadden gemaakt, werden ze verdreven door de Britten. Een gedeelte vestigde zich elders in Canada of in USA, en werden de Cajuns, anderen kwamen terug hierheen en zijn de Acadiens. Hun taal is een gezellig Frans dialect vermengd met Amerikaanse woorden en klanken. Hun muziek is meeslepend, ritmisch, opwindend en nodigt uit tot dansen.

Fred&Emmy