14.01 tot 09.03.2008 = ORLANDO VSA tot CAPTIVA ISL VSA

Campertrip door Amerika van Fred & Emmy

Week van 14.01 tot 20.01.2008

 

We rijden richting Kissemee, waar we op 10 km van Disney World de volgende dagen op een rustige SAM's parking overnachten. We waren reeds in 2000 in Disney World, maar we willen deze unieke ervaring toch nog eens beleven.

Disney World is bijna een stad op zich waar zelfs een brede autostrade door loopt. We kopen een Walt Disney Parkpas voor 5 dagen. Een pas voor 3 dagen kost 203 $, één voor 5 dagen slechts 25 $ meer. Het eerste park dat we gaan bezoeken is natuurlijk Magic Kingdom. Er zijn enorme parkings waar iedereen zich netjes in de rij zet. Wat een discipline. We zetten ons op de Pluto parking en een treintje brengt ons naar de Monorail. In een mum van tijd sta je voor de ingang van Magic Kingdom met wel minstens 30 kassa's. Aan de ingang vragen ze behalve je ticket ook nog een vingerafdruk, en handtassen en rugzakken worden gecontroleerd. We maken eerst een rondrit met de Walt Disney World trein en wandelen daarna via Main Street met aan weerszijden souvenirswinkeltjes en eethuisjes, naar het Cinderella's sprookjeskasteel. Voor het kasteel staat het standbeeld van Walt Disney met zijn vriendje Mickey (de Disney figuur waar uiteindelijk alles mee begonnen is). Rond het standbeeld staan kleine bronzen beeldjes van de voornaamste Disney personages. Voor het kasteel wordt een show opgevoerd met als hoofdpersonages Mickey en Minnie maar ook vele andere Disney figuren zijn van de partij.

 

 

 

 

 

 

We hebben een "Dream Pass" gewonnen, dat wil zeggen dat we vandaag bijna overal prioriteit krijgen. Er staan soms lange files aan te schuiven die wij als VIP's (dikke nekken) voorbijlopen. We nemen de Big Thunder Mountain Railroad , een supersnelle rollercoaster, maken een tochtje op de Amazone, we nemen de Liberty Bell, een oude raderboot die de lagune rondvaart, en we kunnen toch niet nalaten nog een keer te gaan griezelen in Haunted Manor.

 

 

 

 

Na de middag is er natuurlijk de Disney Parade met alle bekende sprookjesfiguren die zoals altijd groot en klein amuseren.

 

 

 

 

In één van de kamers van het sprookjeskasteel worden de kleintjes omgetoverd tot echte prinsessen of andere Disney figuren. Je kunt er natuurlijk al de attributen kopen, ze worden gekapt en geschminkt en zien er dan ook fantastisch uit. We mochten daar spijtig genoeg geen foto's maken. In Fantasyland ontvangt Minnie haar vriendjes (ook de pappa's en mamma's) voor een praatje en een handtekening in het speciaal Walt Disney dagboek. Er staat ook een echte ouderwetse paardenmolen, en we laten ons allebei verleiden om een ritje te maken, en ik kan niet voorbij de Dumbo Flying Elephant Carrousel.
Om 18.00 h wordt de Amerikaanse vlag gestreken. Dit is een zeer plechtig moment. De ceremonie wordt opgeluisterd door de Walt Disney Band en bij het neerhalen van de vlag, zien we het merendeel van de Amerikanen hun pet afnemen en hun rechterhand op het hart houden. Wanneer we 's avonds terugkeren voor de verlichting en het vuurwerk staan er verschillende Disney figuren waarmee je op de foto kunt. Ik verkies Dopey, ik vind hem zo schattig. Main Street is prachtig verlicht en we gaan nog een keertje terug naar de "Dream alone with Mickey" show, die nu nog mooier is door de kleuren en de verlichting. Ook het kasteel is sprookjesachtig mooi verlicht, en het vuurwerk is spectaculair. Het was een vermoeiende dag, maar we hebben ervan genoten, ik vooral want ondanks mijn 59 jaar ben ik in mijn hart toch nog altijd een beetje kind gebleven. Naar het schijnt heb ik dat van mijn vader geërfd, die zou zich hier ook geamuseerd hebben. 

Na een dagje rusten gaan we naar Disney's Hollywood Studios, een beetje te vergelijken met Universal Studios. Nabij de ingang staat de reuzengrote blauwe toverhoed van Mickey en op Hollywood Boulevard staan verschillende Hollywood figuren klaar voor een foto. We worden aangeklampt door twee "Southern Ladies" die met ons op de foto willen, en één van beide wil persé Fred kussen, resultaat twee mooie rode lippen.

Er is het "Chinese Theater" met natuurlijk de hand- en voetprinten. Er wordt getoond hoe verschillende trucage en filmshots, o.a. uit Indiana Jones, worden opgenomen. Er zijn reuzengrote filmdecors van San Francisco en New York, het is precies of je midden in de stad staat. Met een treintje rijden we door een aardbeving, een tornado met bij behorende zondvloed, langs een tankauto die ontploft en daarbij wiebelt het treintje zo vervaarlijk dat je er precies middenin zit. In de Extreme Stunt show (dit schijnt een show uit Disneyland Parijs te zijn) is een heus Middellands Zeedorp nagebouwd. We zien zelfs de toren van St. Tropez en stalletjes met zuiderse bloemen en groenten en fruit.

 

Er is natuurlijk ook weer een Disney Parade en daarna gaan we naar de musical versie van "The Beauty and the Beast". Zeer mooi gespeeld en ontroerend.

De volgende dag is Epcot aan de beurt. Aan de ingang staat een enorme "sphere". Fred gaat eerst op training voor een vlucht naar Mars in Mission Space. Hij vindt het zo geweldig dat hij nog driemaal terug gaat. In Project Tomorrow wordt we in een treintje door de geschiedenis van de mensheid gevoerd, van de holbewoners naar hoe de toekomst er zal uitzien. We leren er o.a. dat ons alfabet van de Feniërs komt. Omdat bij de meeste topattracties, meestal supersnelle rollercoasters, lange wachttijden zijn (soms zelfs 2 uur), slaan we die maar over en wandelen richting World Showcase. Hier zijn 11 landen vertegenwoordigt. De paviljoenen zijn gebouwd rond een enorme lagune en er valt een heleboel te beleven. In Mexico is er een echte Mayatempel en sombrero's in alle maten en kleuren, in Noorwegen eten we een lekker stuk aardbeientaart. Er is een heus vikingschip, een kopie van een Stavkirche en natuurlijk kan men er Trollen kopen.

China heeft mooie tempels en tuinen, een maquette van de Terracotta Tomb Warriors en een film over China in Cinerama (360° scherm).

 

 

 

 

 

Duitsland heeft natuurlijk Oberbayern en een echte Bierstube en in Italië is het San Marco plein inclusief de Campanille nagebouwd met kanalen en gondels, en in de Romeinse Trevi fontein liggen zelfs muntstukken.

 

 

 

 

 

In het Amerikaans paviljoen worden we vergast op een show van oude Amerikaanse volksliederen - zeer mooie uitvoering, prachtige stemmen en klederdracht.

 

Het Frans paviljoen heeft zijn Eiffeltoren en er wordt natuurlijk de nadruk gelegd op lekker eten en lekkere wijnen. Er wordt ook een pantomime opgevoerd en Fred wordt uitverkoren om mee te spelen. In het Marokkaans paviljoen is er een buikdanseres, die de omstanders uitnodigt om mee te dansen, wordt het paleis van duizend en één nacht nagebootst en kun je op de foto met Jasmine (neen niet onze hond), de prinses van Alladin. Japan biedt vele mooie pagodes en de Japanse keuken. Ik neem een foto van Fred met een leuk Japaneske en hij drinkt er saké. Het kommetje waar in het Japans zijn naam wordt op geschreven, mag hij behouden.

 

 

 

Canada toont natuurlijk zijn natuurschoon en het Château de Frontenac (Quebec). The United Kingdom met zijn pubs, en in de kiosk treedt een kopie van de "The Beatles" op. Dit optreden trekt natuurlijk veel publiek, zowel jong als oud, en iedereen zingt en danst mee. "

De jongens uit “Liverpool" waren dan ook echt goed.

 

We gaan nog naar een film "Shrink the audience", in 3D met speciale effecten, over een verstrooide professor die zogezegd een fout maakt en de mensen in de zaal verkleind en de dieren in de film reuzengroot maakt. Een enorme slang spuwt vervaarlijk in de zaal en je voelt de druppels op je vallen en er wordt aardig wat gegild want er lopen reuzengrote muizen door de zaal. De dag wordt besloten met een fantastische avondshow met vuurwerk, muziek, vuur en lasereffecten, waarvoor iedereen in bewondering staat en welk eindigt met een daverend applaus.

De parken bezoeken is zeer vermoeiend en daarom nemen we de volgende dag een rustdag, we gaan 's morgens naar de bibliotheek van Osceola County internetten en aan onze blog werken. Het is een zeer goede bibliotheek, er is een "quite room" (geen telefoon, niet praten), en goede WiFi verbinding. Na de middag zetten we ons aan Lake Kissemee om van de zon en het mooie weer te genieten.

De volgende morgen gaan we eerst naar Downtown Disney. Hier is niet veel veranderd sinds 2000 en alhoewel de Planet Hollywood keten allang niet meer bestaat, is hier nog een Planet Hollywood restaurant. Na de middag gaan we terug naar Epcot. Er waren nog enkele attracties die we vorige keer wegens tijdgebrek hadden overgeslagen.

Week van 21.01 tot 27.01.2008 

Vandaag is het onze laatste dag in Walt Disney World en we gaan naar Animal Kingdom. Wij hebben er echter geen rekening mee gehouden dat het een lang weekend is en vandaag feestdag (Martin Luther King's Day). Er is veel volk en vooral veel kleine kinderen in het Park, zodat het er zeer lawaaierig is. We besluiten dan maar na het middageten terug te komen. Het middelpunt van het Park is de "The Tree of Life" waarin allerlei figuren zijn uitgehouwen, en op de Discovery Trail zijn diverse soorten dieren

en vogels te zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan eerst naar een film met speciale effecten over insecten. We krijgen weer een 3D brilletje op waardoor de insecten enorm groot zijn. Het is soms wel een beetje angstaanjagend, zeker voor kleine kinderen, wanneer het lijkt of reuzengrote spinnen in de zaal vallen, of de zaal verduisterd wordt door de stofwolk van een insektenspray, of nog andere dergelijke trucages. De twee voornaamste trekpleisters zijn Azië en Afrika. In Azië is er de supersnelle roller coaster naar de toppen van de Himalaya, maar wegens Fred zijn hartprobleempje en ik die niet zo gek ben op supersnelle rollercoasters, slaan we die maar over en gaan naar de Marahadja Jungle Trek. Hier is een tuin met zeer grote vleermuizen

en zijn er prachtige Bengaalse tijgers.

 

 

 

 

 

 

Onderweg naar Afrika lopen we voorbij de apenrots, waar een apenfamilie met een kleintje dat zich goed aan moeder vasthoudt, gekke kuren uithaalt.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook hier is weer een Parade ditmaal met als thema Mickey gaat op Jungletocht. Na de Parade nemen we het treintje in Harambe Village dat je achter de schermen van Animal Kingdom brengt.

 

 

 

 

 

 

We bezoeken het ziekenhuis, met een heuse operatiekamer, en waar verschillende dieren op revalidatie liggen. We zien de nachthokken van de dieren en de bereiding van het voedsel voor al deze dieren. Het is een hele organisatie en interessant om te zien.

 

Nadat we in de talrijke Gift Shops de nodige Walt-Disney T-shirts en pins gekocht hebben, gaan we nu richting Sea World. We hebben geluk, het seizoen is nog niet begonnen en we mogen de volgende dag gratis terugkomen (wel de kaartjes eventjes laten valideren bij het buitengaan). Via de Turtle Lagoon (waar gewonde zeeschildpadden worden verzorgd) naar de Dolfin Cove. Hier kun je visjes kopen om de dolfijnen te voederen, tot groot vermaak van groot en klein. In het Dolphin Stadion worden we vergast op de spetterende Blue Horizon dolfijnen show. Het is een half uur durende show met een prachtig waterballet van de dolfijnen en hun trainers, afwisselend met kleurrijke aras en trapezisten. Het is werkelijk fantastisch. Om te groeten zwemmen de dolfijnen langs de kant van het zwembad, en slaan daarbij met hun staart op het water, zodat de toeschouwers op de eerste 16 rijen een gratische douche krijgen. "Splash Zone" staat vermeld op de stoelen, en je bent gegarandeerd nat als je daar zit. We wandelen voorbij de Shark Cove en in Shark Deep Drive lopen we door een enorme glazen onderwatertunnel die je de indruk geeft dat je tussen de vissen op de zeebodem wandelt. In de Stingray lagoon kun je ook visjes kopen om de roggen te voederen en je kunt de stingray's zelfs aaien. Ze voelen heel glad en zacht aan en komen nieuwsgierig aanzwemmen als je je hand in het water steekt. Na de middag is er de Clyde and Seymour show,

een grappige show met zeeleeuwen, een otter en een walrus over een schat op een pirateneiland. De zeeleeuwen zijn echt fantastisch, ze passen zelfs mond-op-mond beademing toe bij de piratenkapitein, nadat die bijna verdronken is. Het is een half uurtje dolle pret.

 

Naast het stadion worden er 2 Bald Eagle getraind. Bald Eagles zijn enorme arenden en zijn het symbool van de Verenigde Staten. Er is natuurlijk ook de fantastische Shamu Show met de Orka's. Een wervelende show van dertig minuten met ook hier als apotheose dat de 16 eerste rijen toeschouwers een gratische douche krijgen. Er is nog van alles anders te beleven, maar deze drie shows zijn wel de topattrakties. Wanneer we de volgende dag terug gaan, zijn de shows een beetje anders, ze zijn zelfs nog beter. Het moet een fantastische job zijn om de ganse dag met deze dieren te werken en te leven.

Het is alweer bijna weekend en we willen terug naar het Wekiwa Springs State Park alvorens naar Kennedy Space Center te gaan maar spijtig genoeg is het Park volzet. Veel Amerikanen uit de Noordelijke Staten, en Canadezen komen naar Florida om te overwinteren, ze worden hier de « Snowbirds» genoemd. Hun aantal stijgt elk jaar en dat maakt dat vele State Parken reeds maanden op voorhand volgeboekt zijn, men kan zelfs tot 11 maanden op voorhand reserveren. Daar het in Florida niet altijd toegelaten is om op een Wal-Mart parking te overnachten, zetten we ons op een private camping "Orange Grove" helemaal niet proper, de WiFi werkt niet, ze is lawaaierig en onze buren met een vouwcamper beginnen reeds om 4 uur ’s morgens luidruchtig in te pakken. Dat was geen succes.

Week van 28.01 tot 03.02.2008

Wanneer we ons op de Wal-Mart Parking van Merritt Island zetten, zien we ‘s avonds de raccoons (wasbeertjes) over de parking lopen. Ze komen ook bij onze camper om te zien of er niets te eten valt.

Onze GPS had een beetje moeite om Kennedy Space Center te vinden, misschien dat de satelliet ontvangst gestoord wordt door de electronica van het Space Center. Ook hier weer een vingerafdruk en handtassen en rugzakken worden grondig gecontroleerd. Wanneer Fred een grapje maakt over de strenge veiligheidsmaatregelen, kan men er beslist niet om lachen en ze zijn zelfs een beetje verontwaardigd.

 

In Rocket Garden staan modellen van verschillende ruimtetuigen, en kun je een kijkje nemen in een shuttle.

 

We nemen eerst de shuttle bus voor een rondleiding over de plant. We komen voorbij het lanceringsplatform waar op 7 februari 2008 de shuttle Atlantis wordt afgevuurd. Deze brengt een Europees laboratorium naar het International Space Station. We zijn enkele dagen te vroeg, maar willen niet wachten want de lancering is reeds enkele malen uitgesteld wegens technische problemen. We bezoeken verschillende gebouwen waar het Amerikaanse ruimteprogramma wordt voorgesteld met films, maquettes en ruimtetuigen. Er is ook een prototype van het International Space Station, welke de werking en het leven aan boord voorstelt.

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk wordt de eerste Amerikaan in de ruimte en de eerste mens op de maan uitvoerig toegelicht, maar er is ook plaats voor buitenlandse ruimteprojecten. Er wordt ook veel aandacht besteed aan de verkenning van andere planeten en vooral van Mars. Je kunt ook een simulatie van een Shuttle Launch beleven, maar Fred vond er eigenlijk niet veel aan.

Ook hier is de tweede dag weer gratis, en de volgende dag gaan we naar de United States Astronaut Hall of Fame. Alhoewel het zeer interessant is met veel memorabilia over de astronauten en mogelijkheid tot veel simulaties, wordt dit museum niet zo druk bezocht. Zowel hier als op het Space Center zelf, worden de Astronauten herdacht die hun leven lieten tijdens de verkenning van de ruimte. Na een bezoek aan Kennedy Space Center ben je verwonderd dat er reeds zoveel ruimtevluchten gemaakt zijn, doch de meeste halen zelfs de media niet meer. In het Imax theater gaan we naar een film kijken in 3D - Moon Walking gepresenteerd door Tom Hanks. Een zeer realistische film zodat je werkelijk het gevoel had dat je oa. over het maanoppervlak wandelde. Toch wel een speciale ervaring.

We rijden via de kustweg naar Sebastian Inlet State Park. Ook hier is de camping weer volzet, maar we mogen Overflow staan, dat wil zeggen op de parking maar zonder voorzieningen, in afwachting dat er plaats vrij komt op de campground. Dit is voor ons geen probleem want we hebben water, elektriciteit en gas bij voor tenminste 1 week, en het voordeel is dat het rustiger is en minder kost. Aan de Inlet, dit is een kanaal tussen de Atlantische Oceaan en de Intercoastal Waterway, zien we kolonies bruine pelikanen en

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

wood storks (een soort ooievaars met kale koppen - een bedreigde vogelsoort ), vooral in de nabijheid van vissers.

 

 

 

 

 

 

Ook de bruine pelikaan was enige jaren geleden bedreigd, doch ze werden met succes beschermd. We ervaren hier ook voor het eerst het fenomeen "zandvlooien", die bijten vooral op de benen en voeten en het jeukt verschrikkelijk. Alhoewel het zeer mooi weer is zijn we verplicht een lange broek aan te trekken en die in onze sokken te stoppen en zijn we niettegenstaande toch nog gebeten.

 

We zetten onze weg verder langs de kust, en in Boca Raton kopen we bij Best Buy een nieuw fototoestel. Hier loopt het eventjes mis met onze visakaart. Men moet verschillende malen proberen alvorens de betaling wordt aanvaard. Het bedrag wordt slechts éénmaal gedebiteerd van onze rekening, maar we krijgen wel van onze bank een alarmerend briefje dat er verschillende pogingen gedaan werden om dit bedrag te debiteren en de kaart werd zelfs geblokkeerd. Na een angstig telefoontje van het thuisfront die gelukkig onze post goed controleert, nemen we contact op met de bank en wordt de zaak snel rechtgezet en de kaart gedeblokkeerd.

De zondag hebben we een afspraak om te lunchen met onze Engelse buren uit Frankrijk. Zij hebben een appartement in Pompano Beach, en brengen daar elk jaar enkele weken door in januari en februari om aan het miezerige winterweer in Engeland te ontsnappen. We profiteren ervan om bij te praten en maken samen een wandeling langs het strand, zelfs de hond mag op het strand. De Atlantische Kust tussen West Palm Beach en Miami is een aaneenschakeling van hotels, appartementen en vakantiedorpen. We voelen ons precies in Benidorm en rijden dit toeristisch gedoe maar snel voorbij, richting The Keys.

Week van 04.02 tot 10.02.2008

We waren reeds in 2000 op The Keys, maar nu valt het ons eigenlijk een beetje tegen. Het authentieke van de Keys is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor toeristische infrastructuur. Een beetje te vergelijken met de Cote d'Azur, het is duur en helemaal niet gastvrij, maar iedereen wil er zijn. We mogen nergens op een parking overnachten en er zijn geen Wal-Marts. De State Park campings zijn al maanden op voorhand volgeboekt en de privaat campings profiteren daarvan om hun prijzen op te drijven. Een camping die beweert de goedkoopste zijn, vraagt 120 $/nacht. Daar we voor Amerikaanse normen maar een klein campertje hebben, vinden we uiteindelijk een camping voor 75 $/nacht en staan we 2 nachten aan een supermarkt in Key Largo.

We gaan eerst naar het John Pennekamp State Park, bekend voor zijn koraalriffen. We willen een boottocht met een glasboot maken naar de riffen. Wanneer we in het Visitor Center inlichtingen vragen, raden ze ons aan de boot van 9.30 h te nemen, dan schijnt er het meest te zien te zijn. We hadden echter nog niet gegeten, de zee was vrij woelig en wanneer de boot stil lag boven een rif, protesteerde onze maag. Wij waren trouwens niet de enigen, want de meeste opvarenden moesten hun toevlucht zoeken op het dek, en er werden de nodige plastiekzakken rondgedeeld. Een frisse zeebries deed wonderen. We hebben niet zoveel gezien van het rif, maar hebben zeker mooiere koraalriffen gezien oa. in de Rode Zee op een van onze vroegere reizen. Het water wordt er ook bedreigd door de lucht-en zeevervuiling en wanneer de pollutie op deze schaal voortgaat, zal binnen 50 jaar het rif volledig dood zijn. Op de boot ontmoeten we Rudy en Gerda, een echtpaar uit Pulle, dat voor enkele weken in Florida in vakantie is.

Wij kunnen voor twee nachten een plaatsje op de John Pennekamp State Park Campground krijgen. Wij zien er een grote Iguaan, (een hagedis) van wel zeker 1 m groot. Deze dieren zijn origineel niet afkomstig uit Florida. Ze zijn hier "per ongeluk" terecht gekomen, en hebben zich zeer goed aangepast aan hun nieuwe omgeving, zodanig zelfs dat ze eigenlijk een bedreiging vormen de inheemse flora en fauna. Vooral hibiscussen vinden ze lekker. De vrouwtjes zien groen en de mannetjes groen tot fel oranje, het zijn werkelijk prehistorische dieren. Vandaag wordt de shuttle Atlantis vanaf Kennedy Space Center afgevuurd en zou normaal zichtbaar zijn vanop de Keys, maar we missen het.

We rijden door naar Islamorada waar het "Theater of the Sea" is. Het is een soort miniatuur Seaworld, maar toch wel interessant, hier wordt meer verteld over het gedrag van de dieren. Er is een dolfijnshow, een sea lion show, een nature trail langs de lagoon met tropische vissen en een ara show.

 

 

 

Bij de sea lion show maken we een fantastische foto van een zeeleeuw die zowaar zijn tong uitsteekt naar het publiek, (hij was zo schattig) en aan het Dolphin Bassin krijgen de kleintjes een zoen van de dolfijnen.

 

 

 

 

 

Die nacht overnachten we op een campground bij Knights Key. s’Avond is het Karaoke, dus van vroeg slapen komt niets in huis.

De Keys is een aaneenschakeling van eilandjes en bruggen. In bruggen bouwen zijn de Amerikanen echte experts, een voorbeeld daarvan is de Seven Mile Bridge - meer dan 11 km brug - tussen Knights Key en Bahia Honda Key. Het zijn eigenlijk twee bruggen met elk twee rijstroken.

Op Big Pine Key maken we een korte wandeling naar het Key Deer Refuge om het bedreigde Key Deer te zien dat alleen in dit gebied voorkomt, en we hebben geluk. Het zijn grappige kleine hertjes (ze lijken een beetje op Bambi uit de Walt Disney film) met een wit staartje en volwassen niet groter dan een grote hond. Ze zijn nieuwsgierig en komen zien of we niets te eten hebben, maar ook hier is het strikt verboden de dieren te voederen. Ondanks de snelheidsbeperkingen in dit gebied worden jaarlijks toch nog ongeveer 50 diertjes overreden. Voor het moment zijn er nog ong. 300 Key Deers.

 

We rijden verder naar Key West. We hadden via een andere wereldreiziger een hint gekregen waar we met onze camper konden overnachten, nl nabij de tennisterreinen at South Beach. Ter plaatse aangekomen, vonden we niets anders dan borden met "no overnight parking", en op meeste plaatsen nabij het strand, mocht je zelfs overdag niet met de camper parkeren. We keren dan maar terug op onze stappen en gaan naar Boyd's Campground, een zeer goede campground op 5 miles van het centrum, met alle voorzieningen en uitstekende WIFI in de camper en we kunnen met de bus naar Key West.

De volgende morgen nemen we de bus richting Key West, maar die doet over de 5 miles meer dan een uur en rijdt door alle straatjes en pleintjes van de stad. We stappen af in Elisabeth Street en wandelen eerst naar de Sunset Pier, waar men 's avonds van een mooie zonsondergang kan genieten. Aan de terminal liggen prachtige cruiseschepen gemeerd, o.a. die van de Walt Disney Cruises. We gaan een hapje eten in "El Meson de Pepe"een typisch Cubaans restaurant. De Cubaanse specialiteiten smaken heerlijk en overal op het terras wandelen de kippen en de hanen lustig rond. Dit is een vertrouwd beeld op Key West, je vindt ze trouwens overal in alle straten en pleintjes. Ze zijn de nazaten van het pluimvee dat de Europeanen hebben meegebracht. Op Mallory Square staat het scheepswrakmuseum met de uitkijktoren, vanwaar je een mooi  uitzicht hebt op de stad en

de Oceaan.

 

We nemen het Conch treintje voor een rondrit door de stad. Het brengt ons naar alle uithoeken van het stadje met een zeer interessante uitleg. Duval en Whitehead Street zijn de twee voornaamste straten van Key West, maar overal vind je de stijlvolle huizen in koloniale stijl met prachtig aangelegde tuinen vol met tropische bloemen en planten. De meeste huizen zijn in hout en wit geschilderd en hebben allemaal mooie terrassen of balkons. President Truman bouwde hier zelfs een klein "White House" als buitenverblijf. Je vindt hier ook veel winkeltjes, restaurants en bars, o.a. Sloppy Joe's Bar, waar de bekende schrijver Ernest Hemingway menige Daiquiri heeft gedronken.

 

 

 

 

 

Voor het Key West Museum staan twee enorme beelden en in de tuin staat een standbeeld met 5 lustig dansende blote maagden (het bloot is nogal ongewoon in the US maar Key West is een beetje extravagant).

 

Het is aangenaam kuieren door het stadje en er heerst een gezellige tropische vakantiedrukte - we hebben ondertussen de Kreeftskeerkring (de tropen) overschreden. We wandelen verder naar het Ernst Hemingway House, waar de schrijver van 1931 tot 1940 gewoond heeft. Spijtig genoeg is het huis zelf al gesloten en moeten we genoegen nemen met een kijkje in de tuin. Nadat we een lekker ijsje hebben gegeten - gelukkig hebben we maar twee smaken genomen, want de bollen zijn op zijn Amerikaans, dus groot - gaan we naar een ander trekpleister van Key West, "The Most Southern Point" van de US. Een enorme boei toont aan dat je hier op het meest zuidelijk punt van de US bent en slechts 90 miles van Cuba verwijderd. Het is ondertussen al laat geworden, en we moeten meer dan een uur wachten op de bus. We nemen dan maar een taxi die ons voor 10 $ terug naar de camping brengt. Het is aangenaam weer en we slapen met alle deuren en vensters open bij het ruisen van de zee en een lichte zeebries.

We moeten de 160 miles helemaal terug om de Keys te verlaten. Hoewel we nergens overnight mogen staan, zijn er talrijke mooie plekjes onderde palmbomen op de hagelwitte stranden om te picknicken. De meeste zijn voorzien van banken met een strooien afdakje.

De meeste bewoners van de Keys hebben een boot, maar er wordt ook veel gevist (met sukses trouwens) vanaf de bruggen. We proberen nog een nachtje aan de Publix in Key Largo te overnachten, maar ditmaal staan er zeker reeds 10 campers, en we moeten allemaal weg.

Week van 11.02 tot 17.02.2008

We gaan terug naar Florida City om boodschappen te doen alvorens naar het Everglades National Park te gaan. De volgende morgen regent het, geen probleem, we blijven zoals de meeste andere campers trouwens, gewoon een dagje op de parking van Wal-Mart staan. Deze parking lijkt meer op een camping dan op een parking, er staan zeker een 50tal campers en er is zelfs een security agent die regelmatig rond rijdt.

De volgende morgen is het terug mooi weer en gaan we naar het Everglades National Park. Dit is gewoon fantastisch voor wie van natuur houdt. Wanneer we halt houden aan het E. Coe Visitor Center, zien we in een boom een grote Barred Owl (uil) zitten. Hij is zeker wel 60 cm groot, en het is de eerste keer dat ik een uil in zijn natuurlijke omgeving zie. In het Visitor Center raadt men ons aan eerst de Anhinga Trail, vergezeld van een Ranger, te gaan verkennen.

Langs de pond zien we vele mooie waadvogels en anhinga's,

maar de topattractie is natuurlijk de alligators.

 

 

 

 

Door het slechte weer van

gisteren, zien we ze nu massaal op de oevers liggen om zich op te warmen in de zon. Er zijn serieuze kanjers bij, sommige met de bek open om te ventileren. De ranger vertelt ons dat alligators gedurende een korte afstand een snelheid van 20 km/uur kunnen bereiken en dat ze zeker nu in het "koude" en droge seizoen tot 6 maanden kunnen wachten om te eten. We gaan later op de week de Anhinga Trail nog een keertje wandelen, maar dan 's nachts. Het licht van de maan, de geluiden van de wilde dieren en vogels op de achtergrond en de vele oogjes van de alligators die we in het water zien, is toch wel een hele ervaring. Gelukkig hebben de alligators nog geen 6m op eten moeten wachten.

 

We vinden een mooi plaatsje op Lone Pine Key Campground, midden in de natuur bij een pond (dit is een natuurlijk gevormd meertje). Van hieruit maken we verschillende geleide wandelingen met een Ranger en 's avonds is er de Ranger talk, een dia/film met uitleg over een item in het park. Zowel de geleide wandelingen als de Ranger talks zijn heel interessant, men leert er veel over de flora en fauna die in het park voorkomen en alles is inbegrepen in de Annual Park Pass. Men leert er bijvoorbeeld dat men moet oppassen voor Poisson Ivy en Poissonwood, twee onschuldig uitziende struiken, doch die hevige huidirritaties kunnen veroorzaken, over de wurgvijg, die als een klein nootje in een gastboom valt, en later door de ontwikkeling van een enorm bladerdak, zijn gastheer verstikt doordat hij geen licht meer krijgt, over de zeer oude mahoniebomen, over de Gumbo-limbo, of tourist-tree omdat de rode bast afpelt zoals het vel van een verbrande toerist, over de verschillende soorten mangroven, en over de strijd tegen de ongewenste planten, omdat ze anders het evenwicht in de Everglades verstoren. Er zijn drie soorten mangroven, zij spelen een belangrijke rol in moerasgebieden. Wanneer we door het Park rijden (Everglades National Park heeft een oppervlakte van 566.580 ha) zien we vele bomen die eruit zien of ze dood zijn. Later vernemen we dat dit de Dwarf Cypressen zijn, die om aan de droogte in de winter te weerstaan, hun naalden verliezen, en inderdaad wanneer we enkele weken later dit gebied verlaten, komen de eerste naalden reeds te voorschijn. Bald en Dwarf Cypressen zijn twee soorten bomen die lange tijd met hun voeten/wortels in het water kunnen staan. Men ziet ze dan ook overal zoals de mangroven, in de moerasgebieden in Zuidoosten van de US. In deze bomen zien we veel Bromelia's met prachtig rode bloemen. Bromelia’s zijn van dezelfde plantenfamilie als de ananas.

Na enkele dagen gaan we naar Flamengo, dit is een piepkleine nederzetting in het Everglades National Park gelegen aan Florida Bay - er is een haventje en een winkeltje. Er is ook een klein strandje, een grote picknick area en een camping. Er is maar weinig schaduw op de camping want ook hier heeft de orkaan Katrina en Rita lelijk huis gehouden. Alhoewel het weekend is en vakantieperiode (krokusvakantie) is er maar weinig volk op de enorme camping. Er is geen elektriciteit, enkel koude douches, geen directe wateraansluiting en geen hook-ups (dit zijn voorzieningen per camperplaats waar je rechtstreeks je vuil water en toilet kunt in lozen indien je het Amerikaans drainagesysteem hebt). Amerikanen met een camper houden van deze luxe, en betalen liever enkele dollars meer. Ook hier gaan we op stap met de Park Rangers. Met Ranger Tim gaan we verschillende trails wandelen en gaan we vogels spotten. Hij is werkelijk gepassioneerd door de natuur en met de passie waarmee hij over de natuur vertelt is het niet moeilijk om zijn enthousiasme te delen.

 

 

 

Tijdens een van de tochten vernemen we dat er 4 verschillende zeer giftige slangen in Zuidoosten van de US zitten, waaronder de Eastern Diamondback Rattlesnack (ratelslang). Gelukkig zijn deze dieren evenmin geneigd om ons te ontmoeten als wij hun, en maken ze zich liever uit de voeten of waarschuwen duidelijk dat je hun met rust moet laten. De Everglades wordt geplaagd door een soort slang oorspronkelijk afkomstig uit Azië, nl de Burmese Python. Dit probleem is zo een beetje te vergelijken met de hangwang schildpadjes bij ons. Zij worden verkocht in dierenwinkels als kleine schattige diertjes, maar na verloop van tijd worden ze te groot en vinden de eigenaars de Everglades een geschikte plaats om de arme diertjes te dumpen. Het klimaat van de Everglades bevalt hen zo goed dat er nu een overpopulatie is, wat vooral een bedreiging vormt voor de schildpadden. Volwassen dieren variëren tussen 6 en 8 meter. Men is nu verplicht om de dieren te vangen en te doden om het natuurlijk evenwicht in de National Parks zo goed mogelijk te behouden.

De volgende morgen vertrekken we om 08.00 h. met verrekijker, fototoestel en boek over vogels voor de Bird walk, die eigenlijk maar één uurtje duurt, maar ook hier weet Ranger Tim ons zo te boeien, dat we wel drie uur onderweg zijn. Wanneer Fred een Clay Colored Sparrow (een vogeltje dat hier maar zelden voorkomt) spot, is de man werkelijk door het dolle heen. We spotten nog veel andere vogels, o.a. een Pileated Woodpecker (een specht met een mooie rode kop), en verschillende nesten van visarenden met kuikens erin. Het mannetje houdt kordaat alle indringers van het nest weg. De Everglades is zowel een belangrijk overwinteringsgebied als rustplaats voor vele trekvogels, een voorbeeld hiervan is de witte pelikaan, die hier komt overwinteren en 's zomers helemaal naar Montana en Canada trekt. Wanneer we 's avond langs een pond wandelen, zitten de bomen eromheen vol met vogels die een plaatsje voor de nacht hebben gezocht. Het is onwaarschijnlijk hoe zulke grote vogels als bv. reigers, op een dunne tak kunnen staan/zitten slapen zonder eraf te vallen.

Week 18.02 tot 24.02.2008

Wanneer we de volgende dag naar het haventje wandelen om boodschappen te doen, zien we enkele Amerikaanse krokodillen op de oevers van het kanaal. Amerikaanse krokodillen zijn lichter van kleur en hebben een spitsere bek dan de alligators, maar hun tanden zien er even vervaarlijk uit.

 

We hebben ondertussen op de camping kennis gemaakt met een Brits echtpaar, die ook met een Europese camper door US, Canada en Mexico toeren. 's Avonds bij een gezellige babbel en een glaasje wijn, wisselen wij onze ervaringen uit. 's Avonds gezellig buiten zitten is hier nog gewoon, want alhoewel de meeste Amerikanen verschillende TV's in hun camper hebben, gaan hier niet zoals in Europa, direct na aankomst de ramen dicht om TV te kijken, maar babbelen de mensen met elkaar en wisselen hun wedervaren uit.

We hadden ons laten inschrijven voor een kanotrip. Dit is de eerste maal dat we gaan kanovaren, en we zien het direct groots. 4 uur varen in Florida Bay tussen de alligators, krokodillen, de stingrays en de haaien. Gelukkig is er niet teveel wind en is het water niet te diep, we kunnen wanneer we stranden ons met de peddels afzetten in de modder. Maar we kiepen gelukkig niet om zoals een van de andere boten. De volgende dag weten we precies waar onze arm en beenspieren zitten. Tijdens de tocht vertelt de Ranger ons over de verschillende soorten mangrove en hun nut in dit ecosysteem. Een spruit van een mangrove kan gedurende 1 jaar ronddobberen tot het een geschikte plaats heeft gevonden om te wortelen, en zo ontstaan later nieuwe eilandjes.

Met spijt verlaten we Flamingo, en gaan terug naar Florida City om onze email te checken en boodschappen te doen, want alles is op. We keren nog voor één dag terug naar Long Pine Key Campground want men heeft ons aangeraden Miami op een zondag te bezoeken, dan is het rustig in de stad.

Wanneer we de Everglades verlaten, zien we alhoewel het zondag is, dat de arbeiders met hun grote strooien hoeden tegen de hitte, boontjes zitten de plukken in de velden. Hier telt de zondagsrust duidelijk niet.

Vandaag gaan we voor een dagje naar Miami, we waren hier ook reeds in 2000. We willen hier nu maar één dag blijven, want Miami heeft een niet al te beste reputatie. We rijden eerst naar Coral Gables, dit is een van de rijkste buurten van Miami.

 

 

 

 

 

The Venetian Pool, helemaal in Venetiaanse stijl ingericht, en naar het schijnt één van de mooiste openbare zwemgelegenheden ter wereld, is gelegen in een laan met prachtige eeuwenoude eiken en exotische bloemen.

Alhoewel het een rijke buurt is, mag je overal zelfs in de Country club gratis binnen.

 

 

 

 

 

 

 

 

In Coral Gables vindt je ook Het Biltmore Hotel. Hier logeerden vele beroemheden zoals Al Capone, Judy Garland en nog vele andere. Het meest in het oog springend is zijn bouwstijl en de 96 meter hoge toren. Voor het hotel staan prachtige fonteinen en bloemperken. Rond Miami vind je ook de voor ons wat rare maar mooie "Banyan Tree"

 

 

 

 

 

 

 

In Coconut Village vindt je gezellige winkeltjes en terrasjes.

 

 

 

 

Vandaar gaat het richting Little Havana. Dit is duidelijk de armste wijk van Miami, en alhoewel men moeite doet om de buurt meer leefbaar te maken, zien we hier toch nog veel krotten en zelfs mensen die op straat leven en wonen, dit op enkele meters afstand van de terminals waar de luxe cruiseschepen, aanmeren. Via de MacArthur Causeway komen we in South Beach aan de Ocean Drive.

Dit is duidelijk het territorium van de macho's en de sexy girls.Het is allemaal een beetje extravagant, we zien zelfs een hond met een zonnebril op.

 

 

 

 

 

 

Het is zondag namiddag en er is zoveel volk op straat dat we al wandelend met de camper van het kleurrijk schouwspel kunnen genieten en foto’s maken. Ieder tafeltje en stoeltje van de talrijke restaurants, bistro’s en bars is bezet.

 

 

 

 

 

Dit is ook het Art Deco district. Het zijn fraai gekleurde huizen met friezen en figuren uit de jaren 30. Ze werden in de jaren 70 prachtig gerestaureerd. Art Deco is een combinatie van allerlei invloeden en stijlen en elk huis heeft zijn naam.


Week 25.02 tot 02.03.2008

 
We verlaten Miami via de Tamiami Trail. De Tamiami Trail, aangelegd in 1928, is de eerste weg die de Atlantische Oceaan met de Golf van Mexico verbond. We bezoeken Big Cypress National Preserve, een ander National Park bekend voor zijn moerassen, cypressen, alligators en waadvogels.

We hebben geluk er is nog juist één plaatsje vrij op Midway Campground.

Er staan een dertigtal campers rond een pond en het is er heerlijk rustig. We blijven hier een weekje uitrusten en maken van hieruit een paar uitstappen en geleide wandelingen. We hebben elektriciteit en profiteren ervan om aan onze blog en foto's te werken. Lange tijd met twee computers werken, is een beetje veel voor onze batterijen.

De Everglades is een bedreigd gebied door zijn fragiele waterhuishouding. Eeuwenlang werden de Everglades voorzien van water uit het Kissimmee River Bassin en Lake Okeechobee tijdens de overvloedige zomerregens.

De aanleg van de Tamiani Trail versperde de natuurlijke doorvloeiing van het water. Een tweede probleem is de steeds groeiende vraag naar water voor de spectaculaire groei van de bevolking rond Miami. Elk dag verhuizen 900 mensen naar Florida en zijn er jaarlijks 39 miljoen vakantiegangers, waarvan 12 miljoen in de winter gedurende het droge seizoen wanneer de regenaanvoer terugvalt en de aanleg van straten en afvoerkanalen verhindert het regenwater in de bodem te dringen. Daarbij komt nog de intensieve landbouw en vooral het overvloedig gebruik van pesticiden. Het gepollueerde water uit deze landbouwgebieden tast de vegetatie en poelen aan. Men vindt hoge concentraties kwik in zowel vissen, als wasberen, alligators enz. Vele dieren zoals bv. de Florida Panther zijn daardoor met uitsterven bedreigd. Het aantal panters is teruggevallen tot 10. In het park werd een panter dood aangetroffen met een kwik gehalte dat zelfs giftig is voor een mens. De pollutie heeft ook een impact op de vogels die hier komen nesten. Hun aantal is met 93 % gedaald sinds 1930. In 1989 werd door het Congres het grootste natuur nood/reddingsplan goedgekeurd om dit fragiel ecosysteem te beschermen en zo goed als mogelijk in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. Er werd een periode van 30 jaar vooropgesteld om een evenwicht te vinden voor de menselijke verkwistende dorst naar water (grote grasvelden, fonteinen, wassen van auto's, enz.) en het water dat zo noodzakelijk is voor het overleven van vele dieren,

 

 

 

 

 

 

 

vogels

 

 

 

 

 

 

en planten. 
 

 

 

 

 

 

Als eerste gaan we naar Shark Valley. Er zitten helemaal geen haaien maar lang geleden toen er nog voldoende water in de Shark River (Everglades) was, kwamen de haaien hier paaien in de achtergebleven poelen. Nu is het een enorme grasvlakte met kleine ponds, een tehuis voor vogels en alligators. We huren een fiets voor een tochtje van 22 km naar de observatietoren. We hebben in 25 jaar niet meer gefietst, dus dat beloofd. Langs de kant van de weg liggen in de berm verschillende alligators te zonnen en aan de waterkant staan diverse waadvogels. Wanneer we aan de parking van de observatietoren komen staat er een waarschuwingsbord dat je niets onbeheerd op je fiets mag achterlaten, want dat kraaien zeer intelligente vogels zijn die ritssluitingen en velcro kunnen openen en voorwerpen uit je tas kunnen stelen. Naar het schijnt vindt men in hun nesten allerlei gestolen voorwerpen, zelfs bankkaarten. Van op de toren heeft men een prachtig uitzicht over de Valley en de moerassen.

 

We keren terug naar de camping via een andere trail.

Hier zien we enkele idioten die, alhoewel het ten strengste verboden is, de alligators aan het voederen zijn. Ze komen met verschillende aanzwemmen en wanneer de man niet snel genoeg het vlees in het water gooit, knapt één van de alligators naar de man zijn arm, spijtig, hij mist. Alligators die door mensen gevoederd worden, worden dan uiterst gevaarlijk voor andere bezoekers, zeker met kleine kinderen en huisdieren. Ze verliezen hun angst voor de mens en worden agressief, waardoor de dieren moeten worden afgemaakt. Het is spijtig dat er altijd idioten zijn die de regels niet opvolgen en het leven van anderen maar ook van de dieren in gevaar brengen.

Het is prachtig warm weer, maar die nacht als gevolg van een koudefront daalt de temperatuur met 20°. Dit grote temperatuursverschil veroorzaakt een hevig onweer met veel wind.

Tijdens de Kirby Storter trail vertelt de Ranger over de mensen die hier gewoond hebben tijdens de aanleg van de Tamiami Trail en hoe ze gebruik maakten van de natuurlijke materialen, kruiden en planten om in hun levensbehoeften te voorzien. Ze vertelt ook dat de Bald Cypressen die hier groeien, wel 500 jaar oud kunnen worden.

Wanneer we de zondag door willen rijden, zien we dat er een nagel in onze band zit, en de band langzaam afgaat. De eerstvolgende garage is 75 km verder, dus Fred is genoodzaakt de band te verwisselen. Dit is geen gemakkelijke klus bij een camper. Wanneer hij de wielbouten losdraait, komt hij tot de vaststelling dat één der bouten geforceerd is bij het wisselen van de banden in Canada, en die breekt af, dus moeten we nu verder rijden met één bout minder. Gelukkig hebben we er nog 5 over en schijnt dit geen echt probleem te zijn.


Week van 03.03 tot 09.03.2008

We rijden zachtjes aan naar de dichtst bijzijnde garage in Napels. Bij de eerste Wal-Mart heeft men niet veel zin, en die sturen ons door naar een andere Wal-Mart. In 10 minuutjes is alles geklaard en de monteur helpt Fred om het reservewiel terug onder de camper te bevestigen want alleen is dit geen gemakkelijk werkje. Dit alles kost ons 15 $ (9,60 euros). We vinden bij Wal-Mart op Collier Boulevard een rustig plaatsje voor de komende dagen wanneer we Napels willen gaan bezoeken, er is zelfs WIFI op de parking, maar dit ontdekken we pas de dag dat we vertrekken. Napels was onze eerste kennismaking met de Verenigde Staten, en de plaats waar eigenlijk alles begonnen is. Onze ex baas heeft een appartement in Napels. In 2000 stelde hij ons zijn appartement ter beschikking voor de vakantie. Het is ons er zo goed bevallen dat wij in 2003 een camper gehuurd hebben om de Westkust en de Nationale Parken te bezoeken. Zo is het plan gerijpt om als we op pensioen zijn, voor enkele jaren in de US/Canada en Mexico rond te toeren.

We nemen eerst de trolley die ons gedurende twee uur door de stad loodst. We zijn verwonderd over de uitbreiding en bevolkingsaangroei van de stad sinds wij in 2000 hier waren.

 

 

De volgende dag gaan we terug met de camper naar de belangrijkste bezienswaardigheden, want de chauffeur van de trolley reed een beetje snel om foto’s te kunnen maken. Eerst gaan we naar de Pier, een van de voornaamste attracties van de stad. Het houten staketsel trekt zoals altijd veel volk. Er wordt druk gevist van op de pier en hiervan profiteren de pelikanen om af en toe een visje mee te pikken. Ze zijn helemaal niet bang van de mensen. We hebben geluk er zwemmen verschillende dolfijnen rond de pier en ze komen zelfs tot dicht bij de zwemmers en surfers aan het strand. Het lijkt wel of ze met hen willen spelen.

Napels is vooral bekend om zijn prachtige resorts (domeinen). De domeinen zijn bijna allemaal toegankelijk en we kunnen rustig de prachtige huizen, tuinen met exotische bloemen en planten, waterpartijen en fonteinen gaan bekijken. Veel huizen hebben langs de ene kant een prachtige tuin en aan de andere kant een aanlegsteiger voor hun boot. Al de terrassen en zwembaden zijn voorzien van muggengaas, want in het regenseizoen kunnen de muggen hier behoorlijk lastig zijn.

 

Een der mooiste resorts is Venetian Bay. In deze residenties hebben natuurlijk veel filmsterren, zoals Barbara Streisand, een optrekje.

 

 

 

 

We stoppen natuurlijk nog een keertje aan Pelican Isle, waar het appartement van onze ex-baas is om enkele foto's te maken, en we gaan een lekkere koffie drinken op Fifth avenue. Toen we hier in 2000 waren hing er bij een juwelier een plaatje voor de deur zeggende "Kom rustig binnen Mevrouw, uw man is al langs geweest met zijn Visakaart". We vonden dit wel geslaagd. Via het Waterfront met zijn hagelwitte stranden en zijn turkooizen Golf van Mexico keren we terug naar onze overnachtingsplaats.

 

Wanneer we de volgende morgen boodschappen gaan doen in de Wal-Mart, zien we een van de werknemers de ajuinen stofzuigen, toch wel proper mensen die Amerikanen of willen ze dan toch iedereen aan het werk houden.

Het is zeer warm en onderweg zien we nabij Bonita Springs bij toeval, het Bonita Beach Dog Park, een mooi groot strand speciaal voor mensen met honden. De mensen zitten rustig in hun luie stoel en laten hun honden lustig stoeien en zwemmen. We profiteren ervan om met Jasmine te gaan pootje baden, zwemmen zit er niet meer in, maar zo is ze toch verfrist.

 

 

 

 

 

 

Onze volgende halte is eigenlijk ook een beetje toevallig. We willen eigenlijk naar het Corkscrew National Sanctuary maar komen terecht in Koreshan State Historic Site in Estero. Er is geen plaats op de campground, maar we mogen wel op de "overflow" parking staan. Het is een heerlijk rustig plekje midden in de natuur.

Wanneer we ons de volgende morgen aanmelden voor een plaatsje op de campground, stelt men ons een geleid bezoek voor aan de Koreshan Site. Dit geleide bezoek is gratis daar de site deel uitmaakt van de National Park Service. Koreshan Site werd gesticht door Dr Cyrus Teed een soort goeroe die zijn naam veranderde in Koreshan (het Hebreeuws voor herder). Hij kwam met zijn volgelingen uit het Noorden, en vestigde zich hier aan de Estero River om een nieuw Jeruzalem te stichten. Hij predikte gelijke rechten voor mannen en vrouwen en opvoeding en cultuur stonden hoog in het vaandel. Deze gemeenschap had het eerste symfonieorkest in Florida en onder hun impuls werd de Tamiani Trail verder doorgetrokken, zodat ook Tampa bereikbaar werd. Een deel van de gebouwen werden gerestaureerd en staan midden in een prachtig park.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Van zaterdag 8 op zondag 9 maart, gaat hier in de US het zomeruur in, dit is bijna één maand vroeger dan in Europa en het eindigt ook bijna een

Er komen twee nachten vrij op de campground. We maken hiervan gebruik om de hond te wassen en de was te doen. Naast ons staat een echtpaar uit New York, en wanneer ze horen dat we van plan zijn om naar Mexico te gaan, geven ze ons een heleboel goede raad en tips. Zaterdagmorgen wordt er door de campground gratis koffie en donuts aangeboden. Hier ontmoeten we Mark en Brigitte, een echtpaar ook uit Pulle, en bekenden van het echtpaar dat we enkele weken tevoren in het John Pennekamp State Park hebben ontmoet. Wat is de wereld toch klein. Bij een gezellige babbel laten we ons de koffie en donuts smaken.

Onze volgend bezoek is Sanibal en Captiva Island. Via een brug van bijna 8 km komen we op Sanibal. Sanibal en Capitva Island zijn vooral bekend om zijn prachtige zandstranden en zijn mooie schelpen, maar er is ook het J.N. "Ding" Darling National Wild Refuge. Veel vogels hebben hier een tehuis gevonden en het is ook een geliefkoosd plekje van vele trekvogels. Een autotrail van meer dan 8 km loopt door het reservaat. Wij kunnen rustig vanuit de camper de vogels observeren en hier en daar zijn kleine wandelingetjes voorzien door de mangrove om waadvogels en alligators te spotten, en daar kan Jasmine ook mee. Captiva Island wijst als een lange vinger in zee en langs beide zijden van de weg staan mooie beachhouses en er is een tropische plantengroei .